نمی‌دانیم بازار به چه نیرویی نیاز دارد

سازمان فناوری اطلاعات در حوزه‌های مختلفی سرمایه‌گذاری کرده است. چرا هیچ‌ وقت برای توانمندسازی حوزه آی‌سی‌تی به طور مشخص در زمینه نیروی انسانی فعالیتی صورت نگرفته است؟ سوال‌تان چند وجه دارد. اولاً ما قرار است کجا برویم؟ خیلی برایم عجیب بود در جلسه‌ای که با همکاران درون سازمان داشتیم نقشه راهی را نشان دادم که به نظر خیلی جدید می‌آمد و خیلی برایم عجیب بود که این نقشه راه به نظر دوستان هم جدید بود. چون واقعیت این بود که این نقشه راه اصلاً تازه نبود و من باورم این است که جای دیگر کار می‌لنگد و ما نتوانستیم درست خودمان را معرفی کنیم که اساساً چه کسی هستیم و قرار است چه کنیم. شاید اگر کمی این قضیه را جدی‌تر نگاه می‌کردیم که قرار است کجا برویم تکلیف‌مان از قبل روشن‌تر بود. بر همین اساس انتظارات، کنشگری‌ها، رفتارمان و تربیت نیروی انسانی‌مان غلط از آب در‌می‌آید. از همه حرف‌هایی که در حوزه آی‌تی گفته شده برایم خیلی عجیب است که گفته نشده اصلاً قرار نبوده صنعت بشویم؛ ما اصلاً قرار نبوده است صنعت فناوری اطلاعات بشویم. چرا؟ اساساً دلایل زیادی در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و سیاستی وجود دارد که از مجموع سناریوهایی که می‌توان برای آینده فناوری اطلاعات ایران محتمل دانست، ما سناریو بزرگراه فناوری اطلاعات را برگزیدیم. در واقع حتی سناریوهایی از قبیل تولید محصولات جهانی، اینترانت و محصولات محلی هم مورد نظر نبوده‌اند. شما معتقدید رویکرد در این حوزه فقط بزرگراه فناوری اطلاعات شدن ایران است؟ قرار نبوده محصولات جهانی در ایران تولید کنیم. قرار نبوده سناریومان اینترانت و محصولات محلی باشد. ما می‌خواستیم یک نگاه برون‌گرا در قالب و الگوی توانمندساز داشته باشیم. اتفاقاّ من با شما در فرآیند نیروی انسانی موافقم. اما منظورم از نیروی انسانی از پایین‌ترین لایه‌های جامعه تا راس سیستم است. البته مقصودم توانمندسازی عمومی است، نه اختصاصی و نه...