صنعت تراشه وضعیت اقلیمی را وخیم‌تر می‌کند؛ نیمه تاریک

صنایع حوزه نیمه‌رسانا با افزایش تقاضا برای تراشه‌ها، می‌کوشند با اثر گسترده کربن دست‌و‌پنجه نرم کنند. تقاضا برای تراشه‌های سیلیکونی که آنها را در همه‌ چیز از تلفن‌های هوشمند و تلویزیون گرفته تا توربین‌های بادی تعبیه کرده‌اند، سر به فلک می‌کشد. اما بهای سنگینی دارد: اثر گسترده کربن. این صنعت تناقضی ایجاد می‌کند. دستیابی به اهداف جهانی در حوزه محیط‌زیست تا حدی به نیمه‌رساناها بستگی دارد که بخش جدایی‌ناپذیری از وسایل نقلیه الکتریکی، آرایه‌های خورشیدی و توربین‌های بادی هستند. اما تولید تراشه خود در بحران‌های اقلیمی نقش دارد. تولید آنها مقادیر زیادی انرژی و آب می‌خواهد- کارخانه ساخت تراشه در روز می‌تواند میلیون‌ها گالن آب مصرف کند- و زباله‌های خطرناکی ایجاد می‌کند. صنعت نیمه‌رسانا را به ‌طور فزاینده‌ای در کانون توجه است و با در نظر گرفتن همین امر، دست‌و‌پنجه نرم‌ کردن با آثار اقلیمی خود را آغاز کرده است. شرکت تولید نیمه‌رسانای تایوان، یعنی بزرگ‌ترین سازنده تراشه در جهان که تراشه‌های اپل را تامین می‌کند، در سپتامبر ۲۰۲۱ متعهد شد تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر برسد. به گفته مارک لویی (Mark Lui)، رئیس تی‌اس‌ام‌سی، این شرکت قصد دارد «اثر سبز (green influence) خود را افزایش و صنعت را به سمت پایداری با کربن کم سوق دهد». اما کربن‌زدایی از این صنعت چالش بزرگی است. تی‌اس‌ام‌سی به ‌تنهایی تقریباً پنج درصد از کل برق تایوان را مصرف می‌کند. طبق محاسبات گرین‌پیس (Greenpeace)، پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال ۲۰۲۲ به ۷.۲ درصد افزایش یابد: باید گفت این شرکت فقط در سال ۲۰۱۹ حدود ۶۳ میلیون تن آب مصرف کرده است. مصرف آب این شرکت در طول خشکسالی تایوان در سال ۲۰۲۱ به موضوع بحث‌برانگیزی تبدیل شد؛ بدترین خشکسالی این کشور در نیم‌قرن اخیر بود و سازندگان تراشه را مقابل کشاورزان قرار داد. [caption id="attachment_140863" align="aligncenter" width="1339"] پیتر هانبری: «راحت‌ترین بخش» برای کاهش انتشار آلاینده‌ها، «خود تاسیسات است».[/caption] فقط...