skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

مدیریت هوشمند پسماند؛ معضل همیشگی زباله

مینا پاکدل تحریریه

۶ تیر ۱۴۰۱

زمان مطالعه : ۲ دقیقه

شماره ۱۰۲

تاریخ به‌روزرسانی: ۱۶ تیر ۱۴۰۱

معضل همیشگی زباله
سالانه بیش از دو میلیارد تن زباله تولید می‌شود. بر اساس برآورد بانک جهانی انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ حجم زباله در جهان به ۳.۴ میلیارد تن برسد. این افزایش شدید حاصل رشد جمعیت شهری و گسترش فرهنگ مصرف‌گرایی در چند دهه اخیر است. در این میان جوامع نقاط مختلف جهان برای کاهش باری که این روند بر دوش محیط‌زیست و خدمات جمع‌آوری پسماند می‌گذارد، سراغ فناوری‌ها و راه‌حل‌های مدیریت هوشمند پسماند رفته‌اند. اکثر این سیستم‌ها به اینترنت اشیا مجهز هستند که نوعی فناوری نظارتی است و داده‌ها را به ‌صورت همزمان جمع‌آوری و ردیابی می‌کند تا به جمع‌آوری پسماند و بهبود وضعیت کمک کنند. از سطل‌های هوشمند گرفته تا روبات‌های بازیافت مبتنی بر هوش مصنوعی، همه ‌و همه سعی دارند معضل زباله را برطرف کنند. اما فناوری خود در این آشفته‌بازار پسماند نقش متناقضی دارد: امروز پسماند الکترونیکی یکی از بزرگ‌ترین معضلات محیط‌زیستی است که دنیا با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند و تاثیر آن بر تغییرات اقلیمی واضح است. بر اساس جدیدترین گزارش برنامه سازمان ملل، فقط در سال ۲۰۱۹، در دنیا ۵۳.۶ مگاتن پسماند الکترونیکی تولید، و کمتر از ۱۸ درصد این پسماند مستند و بازیافت شده است. به همین بهانه در این پرونده مدیریت هوشمند پسماند را تعریف کرده‌ایم، وضعیت بازار فناوری‌های این حوزه را بررسی و در عین حال به استارت‌آپ‌های مهم و فناوری‌های نوظهور حیاتی اشاره کرده‌ایم. همچنین به مساله تعمیر و پسماند الکترونیکی پرداخته‌ایم و سعی کرده‌ایم رویکرد مناطق مختلف جهان در مدیریت هوشمند پسماند را بازبینی کنیم و تصویری از آینده به نمایش بگذاریم.

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۱۰۲ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۱۰۲ پیوست
دانلود نسخه PDF
https://pvst.ir/cng
مینا پاکدلتحریریه

    کارشناسی ادبیات انگلیسی را که گرفتم دیگر مطمئن بودم کلمه‌ها را اگر در گفتار شفاهی کم می‌آورم، در نوشتار توی مشتم هستند و از لای انگشت‌هایم لیز نمی‌خورند. در آن سال‌ها ترجمه می‌کردم و ویرایش. در گیرودار پایان‌نامه ارشد فلسفه بودم که برای یکی از ویژه‌نامه‌های پیوست چند گزارش ترجمه کردم و قرار شد پاره‌وقت کار کنم. آن‌موقع‌ها دفتر پیوست خانه دوطبقه قدیمی‌ای بود که حیاطش درخت داشت، ایوانش بزرگ بود و آسمان معلوم. جای‌گیر شدم طبقه هم‌کف در اتاق میثم. در واقع او و مهرک بودند که به من چم‌وخم روزنامه‌نگاری را یاد دادند؛ اینکه چطور باید یادداشت و گزارش نوشت یا کنداکتور بست؛ چطور نباید ترسید و از قالب سفت‌وسخت آکادمیک بیرون آمد. حالا تقریبا ده سالی از آن روز اول می‌گذرد. در این سال‌ها با چند ماهنامه و فصل‌نامه دیگر و نشرهای مختلف همکاری کرده‌ام و همچنان و همیشه در پیوست مشغول بوده‌ام. اینجا محل کار من نیست؛ خانه من است و آدم‌هایش کسانی‌اند که تو را همان شکلی که هستی، می‌پذیرند، با همه ضعف‌ها و قوت‌ها، با همه روشنایی‌ها و تاریکی‌ها.

    تمام مقالات

    0 نظر

    ارسال دیدگاه

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    *

    برای بوکمارک این نوشته
    Back To Top
    جستجو