هنر سیاه؛ داده‌ها را کجا باید پردازش کرد

میک رایان که تا مدتی قبل رئیس کالج دفاعی اتریش بود می‌گوید: «می‌توانید ادعا کنید که افغانستان تحت نظارت‌ترین فضای نبرد در تاریخ بشر بود. به نظر می‌رسد این موضوع کمکی به ما نکرد.» مزیت اطلاعاتی اگر بخواهد سرنوشت جنگ را متحول کند، به چیزی بیش از صرفاً مجموعه‌ای از حسگرها نیاز دارد. باید راهی برای ترکیب داده با اطلاعات پیدا کرد تا محصول فوراً مورد استفاده قرار گیرد. فناوری رادار را در نظر بگیرید که سرنوشت جنگ را بیشتر از حسگر جدید دیگری در تاریخ متحول کرد. رادار کاربردهای فراوانی داشته است؛ از کشف زیردریایی‌ها (با مشاهده حباب‌های هوای آن) تا فیوزهای مجاورتی که مهمات توپخانه و ضدهوایی را مرگ‌آورتر کرده بودند. سازندگان رادار از این موضوع شاکی هستند که فیزیکدان‌ها به خاطر قدرت خداگونه‌شان تحسین می‌شوند اما در واقع «رادار جنگ را بُرد و تسلیحات هسته‌ای صرفاً آن را تمام کردند». اما ظرفیت‌های رادار باید در داخل سیستم‌های مد نظر تعبیه می‌شدند. مثال مشهور در این زمینه سیستم پدافند هوایی مورد استفاده در نبرد بریتانیاست. رادارهای این سیستم از طریق شبکه‌ای از خطوط تلفن به شبکه‌ای از گیرنده‌های رادیویی، لشکری از بالون‌ها، هواپیماهای جنگنده و رهگیرهای انسانی وصل شدند. گزارش‌های به‌دست‌آمده روی نقشه ترسیم شدند و برای هدایت هواپیماهای جنگنده به ‌سوی هدف‌هایشان با موفقیت چشمگیر مورد استفاده قرار گرفتند. [caption id="attachment_132811" align="aligncenter" width="2400"] اولیور لویس: پیمانکاران سنتی معمولاً بازمانده دوران صنعت تانک و هواپیما هستند و غیرممکن است که خودشان بتوانند نرم‌افزار عالی بنویسند.[/caption] تلاش‌ها در طول یک دهه اخیر برای تعبیه کردن موارد مشابهی از اطلاعات جمعی در سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفت واقعی داشته‌اند. نیروی زمینی بریتانیا در رزمایش‌های اخیرش در لهستان سیستم فرماندهی و کنترلی را آزمایش کرد که در طول بیش از هشت هفته با همکاری آندوریل ساخته شده بود- شرکت مستقر در کالیفرنیا که حسگر و سامانه‌های برای تلفیق داده‌های آن ارائه می‌دهد....