فناوری به کمک استتار می‌آید؛ فریب الگوریتم

افرادی که پنهان می‌شوند می‌توانند با چهار روش مختلف با افرادی که می‌خواهند آنها را پیدا کنند مبارزه کنند: تخریب، ناشنوا کردن، ناپدید شدن و فریب. رویکردهای فنی مربوط به این گزینه‌ها می‌توانند مزیت‌های ناشی از وجود حسگرهای بیشتر در فضای نبرد را خنثی سازند. مانند حسگرها، دستاوردهای این فناوری‌ها به تاکتیک‌های مورد استفاده بستگی دارد. تخریب ساده است: حسگر را نابود کن. موشک‌هایی که توجه‌شان را به پیام رادارها معطوف می‌کنند نقش مهمی در ایجاد برتری هوایی دارند. یکی از مزایای اقدام پنهان با استفاده از F-35 یا پهپاد هاروپ این است که می‌توانند با ضریب اطمینان بالایی به ‌اندازه کافی به رادارها نزدیک شوند. البته رادار باید خودش را آشکار کند. شناسایی سیستم‌های غیرعامل شاید دشوار باشد اما جایگزین کردن آنها ساده است. سیستم‌های پدافند هوایی در سطح صحنه جنگ برای شناسایی پهپادهای کوچکی که دوربین‌های دارای وضوح بالای متعلق به تلفن هوشمند را حمل می‌کنند طراحی نشده‌اند. بنابراین، استفاده از پدافند هوایی برای شناسایی و تخریب پهپادها بسیار پرهزینه خواهد بود. اما سهولت گردش پهپادهای آمریکایی بر فراز آسمان عراق، افغانستان و سایر مناطق جنگی بعد از ۱۱ سپتامبر این تصور غلط را پدید آورده است که پهپادها همواره نجات پیدا می‌کنند. اکثر نیروهای نظامی غرب بعد از پایان جنگ کره در سال ۱۹۵۴ نگران حملات هوایی نبودند. حالا که دوباره نگران شده‌اند، روی پدافند هوایی کوتاه‌برد سرمایه‌گذاری می‌کنند. موفقیت آذربایجان در ناگورنو قره‌باغ تا حدودی نتیجه بی‌عملی خود ارمنی‌ها در شناسایی پهپادها بود. نیروهای مسلح اگر تعداد زیادی پهپاد نداشته باشند- که اکثرشان این‌طور هستند-، انبارشان در مواجهه با نیروی باتجربه و مجهز به ‌سرعت تخلیه خواهد شد. اگر اعزام پهپاد بیشتر به میدان جنگ با همان هزینه سابق امکان‌پذیر باشد، موجودی انبار افزایش خواهد یافت. و پهپادهایی با فناوری پایین را می‌توان بمب‌های کنارجاده‌ای پرنده تلقی کرد که هنگام مبارزه با نیروهای نامنظم، کارها را...