مسائل و مصائب «تاریخ‌نویسی مخابرات و ارتباطات»

تاریخ‌نویسی، فعالیتی سهل و ممتنع است: - سهل است؛ برای کسانی که تنها معنی قُدمایی «تاریخ» را می‌شناسند و به آن بسنده می‌کنند. حاصل فعالیت ایشان، در بهترین حالت ممکن، گاه‌نگاری رخدادهای مخابرات و ارتباطات است و نه تاریخ‌نویسی موضوعی در عرصه صنعت و فناوری‌های مخابرات و ارتباطات کشور. - و ممتنع است، برای آنهایی که با مفهوم جدید «تاریخ» آشنا هستند. تنها حاصل فعالیت ایشان است که می‌تواند به تاریخ‌نویسی در عرصه مخابرات و ارتباطات کشور منجر شود؛ «ایشانی» که هنوز در صحنه‌های تاریخی کشور ما ظاهر نشده‌اند! حقیقت این است که هیچ کوششی تاکنون از سوی ایرانیان برای تاریخ‌نویسی رخدادها در عرصه مخابرات و ارتباطات، به شیوه تاریخی‌نگری و تاریخ‌نگاری علمی، صورت نگرفته است! باید توجه داشت که حدود ۲۲۲ سال پیش، گذاری مهم از معنی قدیم به مفهوم جدیدِ «تاریخ»، در اواخر سده هجدهم و اوایل سده نوزدهم در کشورهای آلمانی‌زبان، در دوران «رُمانتیسم آلمانی» رُخ داد و در «فلسفه تاریخِ» هگل متبلور شد و دانشمندان ایرانی نوعاً از آن زایش معنوی بزرگ، یا غافل ماندند یا از آن «خرمای بر نخیل» بسیار دور. اکنون گسلی روبه‌رشد و دره‌ای عظیم، میان ما و آن تحول عظیم در اندیشه و درک دُوران، فاصله انداخته است. واقعیت این است که از سال ۱۸۰۰ میلادی به بعد، به ناگاه همه چیز در جامعه جهانی انسان‌ها، آبستن «تاریخ» شد، و «تاریخ»، موضوع علم جدیدی به نام «علم تاریخ» شد. با پیدایش «علم تاریخ»، دیگر علوم انسانی یکی‌یکی زاده شدند؛ به طوری که می‌توان «علم تاریخ» را سرسلسله علوم انسانی به شمار آورد، همچنان که کارل مارکس (در دست‌نوشته مهمی ذیل عنوان «ایدئولوژی آلمانی») تاکید کرد: «تنها یک علم را (به رسمیت) می‌شناسم: علم تاریخ!» تعریف «علم تاریخ» «علم تاریخ» عبارت است از تحقیق و بازسازی روش‌شناختی جنبه‌هایی از پیشینه جوامع انسانی بر اساس داده‌های واکاوی و تفسیر شده، ذیلِ یک یا...