کامرون به دنبال چیست

برنامه‌های تازه دیوید كامرون در جهت فیلترینگ خودكار سایت‌های پورنوگرافی با حملات شدید منتقدانی روبه‌روست كه این تصمیمات را به مثابه سانسور یا حداقل ناكارآمد توصیف می‌كنند. در این میان حتی خود كامرون هم در اجرای این هدف سردرگم است چراكه خود او اقرار كرده این طرح با معضلاتی مواجه است و نمی‌توان فیلترینگ این محتوا به ویژه موارد متنی و به اصطلاح «نرم» آن را عملا به طور جامع اجرا كرد. هرچند مولفه‌هایی از این طرح دولتی معقول به نظر می‌رسند- یعنی هر تلاشی جهت پیشگیری از گسترش كودك‌آزاری قابل ستایش است- اما همسان‌انگاری محتوای قانونی با محتوای غیرقانونی درباره این مساله خطاست. تلاش‌های دیگر كشورها به منظور پیاده‌سازی طرح‌های مشابه آشكارا حاكی از آنند كه آغاز فیلترینگ اینترنتی عموما به نظارت گسترده شهروندان می‌انجامد. آغاز فرآیند سانسور در چین با هدف محتوای پورنوگرافی، به نصب اجباری برنامه‌های به اصطلاح «سد سبز» (Green Dam) بر روی همه پی‌سی‌ها و پیش از فروش‌شان سوق داده شد. دولت چین اعلام كرده بود این فیلترها معطوف به مصون‌سازی نسل جوان در مقابل محتوای «خشونت‌آمیز و پورنوگرافی» است اما نت‌وندان (Netizen یا شهروندان اینترنتی) چینی نسبت به سوءاستفاده از آن برای افزایش نظارت‌های دولتی بدگمان بودند. این بدگمانی تا آنجا پیش می‌رود كه حتی در یكی از جوامعی كه انتظار محدودیت‌های آنلاین در آن می‌رود، بیش از 75.8 درصد از مردم شركت‌كننده در یك تحقیق (توسط پورتال محبوب ifeng.com) این نرم‌افزار را تجاوزی به حریم شخصی خود می‌دانند. فیلترهای واژگانی این دولت همچنین به شكل بی‌رویه‌ای ناموجه می‌نمودند. لیست كلمه‌های كلیدی فیلترشده افزون بر «پورنوگرافی» شامل كلمه‌هایی چون «لمس كردن» (touch) و «بازی» (play) هم بود. از سوی دیگر الگوریتم تشخیص تصاویر به اندازه‌ای ناكارآمد طراحی شده بود كه تصاویر با درصد بالایی از «رنگ پوست»، چون تصویر حیوانی مثل خوك را هم فیلتر می‌كرد. در كشور روسیه‌ نیز از ماه نوامبر گذشته...