ارثیه پردردســـــــر محمود

13 مردادماه حسن روحانی در مجلس سوگند یاد کرد برای مدت چهار سال خود را وقف ملت و اعتلای ایران کند. عقربه‌های شروع به کار دولت یازدهم گردشش را آغاز کرد. دولتی کوله‌بار خود را می‌بندد و مردانی دیگر جایگزین آنها می‌شوند؛ مردانی که میراث‌دار طرح‌هایی هستند که قرار است اهداف برنامه 1404 را محقق کند. بسیاری از این مدیران روزی که روی صندلی‌هایشان نشستند طرح‌ها و برنامه‌های کلان تنظیم و اهداف خود را رسیدن به آن برنامه عنوان کردند حال که روز تحویل جایگاه‌شان است، مدیری موفق‌تر خواهد بود که توانسته باشد به وعده‌های خود عمل کند و در آن راستا گام بردارد. هشت سال از عمر دو دولت احمدی‌نژاد گذشت و فناوری اطلاعات و ارتباطات یکی از حوزه‌های پرتلاطم دو دولت او بود. خصوصی‌سازی از نوع بدیع ایرانی‌اش را به خود دید، به مرز ادغام رسید و متولی جدید پیدا کرد و مدیرانش آمارسازی کردند و در نهایت در دو دوره سه وزیر به خود دید که نامی‌ترین آنها حسن نامی بود که تقریبا شش ماه وزارت کرد. در چهار سال اول دولت نهم چندان توجهی به فناوری اطلاعات نداشت و آن را برای توسعه کشور ضروری نمی‌دانست، از همین رو یک بار تصمیم گرفت با وزارتخانه‌ای دیگر ادغامش کند و بار دیگر شوراهایش را در دل شورایی دیگر جا داد، همه تصمیم‌ها در اجرا به بن‌بست رسید و موج‌های لحظه‌ای در حوض فناوری اطلاعات ایرانی در شرایطی که آبی در آن باقی نگذاشته بود، محمود احمدی‌نژاد با جمع کردن سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و راه‌اندازی کارگروه فاوای دولت مدعی شد می‌خواهد بسیاری از پروژه‌های فناوری اطلاعات را سریع‌تر پیش برد و شعار دولت الکترونیکی را بر زبان راند. شوراهایی عالی که در دولت دهم الکن‌تر از قبل شده بودند و دیگر چندان کاری از آنها برنمی‌آمد، جای خود را به کارگروه فاوا دادند تا شاید این...