ارکستر پنج‌ساله بانک‌ها

گزارش پیش رو دست‌کم شش پروژه از مهم‌ترین‌ طرح‌های بانک مرکزی را طی پنج سال اخیر زیر ذره‌بین می‌برد و با مروری اجمالی بر فراز و فرود این طرح‌ها، سعی دارد روایتی از کامیابی‌ها و ناکامی‌هایی که بانکداری الکترونیکی با فراز و نشیب‌های زیاد طی کرده است، به نمایش بگذارد. صنعت بانکداری ایران بیش از هر صنعت دیگری توانسته خود را با فناوری اطلاعات عجین کند، به‌گونه‌ای که دیگر جدا کردن فعالیت‌های بانکی از فناوری به امری غیرممکن بدل شده است. با این وجود همچنان کاستی‌های زیادی معطوف بانکداری الکترونیکی ما می‌شود؛ کاستی‌هایی که از ضعف قوانین حاکم بر این جریان گرفته تا نبود یک دیدگاه کلان مدیریتی همچنان این صنعت را با چالش‌های زیادی مواجه می‌کند. کارت‌های اعتباری پشت ویترین از اجرای کارت اعتباری غالبا به عنوان یک پروژه شکست‌خورده در ایران یاد می‌شود چراکه نه بانک مرکزی و نه دولت طی سال‌های گذشته نتوانستند این کارت را همانند یک کالای مصرفی در سبد خانوارها قرار دهند و کارت اعتباری همواره مثل یک کالای لوکس پشت ویترین بانک‌ها خاک خورد. دستورالعمل اجرایی صدور و راهبری کارت خرید اعتباری نخستین‌بار در آبان‌ماه سال 1387 توسط بانک مرکزی ابلاغ شد؛ دستورالعملی که بخشی از اهداف قانون برنامه چهارم توسعه را پوشش می‌داد و همزمان به استناد اجرای آیین‌نامه نظام بانکداری الکترونیکی، قانون پولی و بانکی کشور، قانون تنظیم بازار غیرمتشکل پولی و آیین‌نامه گسترش بهره‌برداری از خدمات پولی الکترونیکی مصوب هیات وزیران تنظیم و ابلاغ شد. مطابق این دستورالعمل، صدور کارت خرید اعتباری با اتصال به یکی از انواع حساب‌های سپرده قرض‌الحسنه پس‌انداز و جاری یا سپرده سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت مشتری صورت می‌پذیرد. همین‌طور موسسه اعتباری صادرکننده مطابق با عقد قرض‌الحسنه می‌تواند حداکثر تا سقف مانده اعتبار فردی هر شخص از محل منابع خود نسبت به تامین مالی لازم برای کارت‌های خرید اعتباری استفاده کند. اما در این دستورالعمل به درستی مشخص...