کارآفرینی اجتماعی چیست و چه کمکی به حل مشکلات اجتماعی می‌کند؟ در جست‌‌وجوی طرحی نو

روی صندلی جلوی تاکسی با گوشی‌ام نتایج مسابقات فوتبال شب گذشته را چک می‌کنم و منتظرم دو مسافر دیگر بیایند تا اتومبیل حرکت کند. صفحه تماس آبی روی گوشی ظاهر می‌شود و می‌بینم کسی می‌خواهد با من تماس تصویری برقرار کند؛ اما این بار نه دوست است و نه کسی از اعضای خانواده‌. حتی مرا نمی‌شناسد اما می‌داند می‌توانم کمکش کنم و حاضر شده‌ام این کار را انجام دهم. تماس را جواب می‌دهم. مرد آن طرف خط می‌گوید: «سلام. ساعت چنده؟» سلام می‌کنم و جواب می‌دهم: «نُه و سی و پنج دقیقه» می‌گوید: «آقا کمک می‌کنی من این ساعتمو تنظیم کنم؟» بعد دوربین را می‌گیرد سمت صفحه ساعتش و عقربه ساعت را روی ۹:۳۵ تنظیم کند. تماسی که ماجرای آن را تعریف کردم از طریق یک اپلیکیشن دانمارکی به نام Be My Eyes (چشم من باش) صورت گرفت که برای افراد نابینا و کم‌بینا طراحی شده است تا افراد داوطلب در کارهای روزمره به کمک‌شان بیایند. اکنون بیش از ۳۰۰ هزار فرد نابینا و کم‌بینا می‌توانند از حدود پنج میلیون نفری که در این اپلیکیشن داوطلب شده‌اند برای کارهای روزمره‌شان کمک بگیرند. اتصالی که بر پایه ایده کارآفرینی اجتماعی (Social Entrepreneurship) برقرار شده است. کارآفرینی همیشه با یک یا شاید چند مساله شروع می‌شود؛ مسائلی که با عرضه خدمت یا کالایی حل می‌شوند. مثلاً عده‌ای نیاز دارند در شهر جابه‌جا شوند و عده‌ای نیز حاضرند آنها را جابه‌جا کنند، پس پلتفرم‌های تاکسی‌های اینترنتی این دو گروه را به یکدیگر متصل می‌کنند؛ در این صورت هم مساله مسافرها حل می‌شود هم راننده‌ها. این فرایند همان چیزی است که نهایتاً به هدف نهایی یعنی کسب سود منجر می‌شود. اما وقتی واژه اجتماعی را پشت کارآفرینی قرار دهیم اوضاع کمی فرق می‌کند. کارآفرینی اجتماعی نیز به دنبال حل مساله‌ای است و از سود هم بدش نمی‌آید؛ با این تفاوت که مساله مورد نظرش...