اولین تابستان قرن پانزدهم در حالی به پایان میرسد که روایتهای مختلفی درباره وضعیت امروز و آینده اینترنت ایران وجود دارد. روایتهایی که هر کدام به همان اندازه که روشنگرند، میتوانند بخشی از حقیقت را بپوشانند. همه روایتها در یک نقطه اشتراک دارند و آن «وضع بد اینترنت» است؛ اما هرکسی از زاویه دید خود به موضوع نگاه میکند و در این میان کاربران، در زمین داغ واقعیت سرگردان ماندهاند. شکی نیست که هم کاربران اینترنت تابستان بدی را پشت سر گذاشتند و هم دولتمردان از این همه گلایه و شکایت، خسته شدند و در پایان آنچه پس از چند ماه دوباره خودنمایی کرد، طرح صیانت بود. اگر طرح صیانت را شامل سه بخش تنظیمگری خارج از وزارت ارتباطات، مدیریت پهنای باند بینالملل و محدودسازی دسترسی به پلتفرمهای خارجی بدانیم، آنوقت به مخالفان این طرح حق میدهیم که بگویند طرح صیانت بدون تصویب در مجلس، اجرایی شده است. اما در مقابل، مهمترین چهرههای دولت و مرکز ملی فضای مجازی با قدرت چنین موضوعی را رد میکنند و میگویند چنین برداشتی ناشی از اشتباه است و توالی رخدادها تنها اتفاقی بوده است. کاربران کدام روایت را میپذیرند؟ روایت اول: همسانی اتفاقی ۱۵ شهریور خبر رسید شورای عالی فضای مجازی در جلسه ۲۷ اردیبهشتماه خود، ترکیب اعضا و وظایف کمیسیون عالی تنظیم مقررات فضای مجازی را بهروز کرده است. این کمیسیون که از سال ۹۱ تشکیل شده بود تا پیش از این به عنوان یکی از کمیسیونهای مرکز ملی فضای مجازی فعالیت میکرد و مشخص نیست تصمیمات آن تا چه حد موثر بوده است؛ اما در نسخههای مختلف طرح صیانت و به خصوص در ویرایشهای آخر نگاه ویژهای به آن شده بود. «طرح حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی» در آخرین ویرایش خود به «طرح نظام تنظیم مقررات خدمات فضای مجازی» تغییر نام داد و عمده توجه آن بر تشکیل کمیسیونی...