اعتبارسنجی چگونه از نان شب نیز واجب‌تر شد

مدیریت ریسک را می‌توان یکی از مهم‌ترین کمربندهای ایمنی برای رشد اقتصادها در دوران سرمایه‌داری به شمار آورد. سرمایه‌گذارها از زمانی که یاد گرفتند چگونه ریسک فعالیت اقتصادی را کاهش دهند یا به عبارتی آن را مدیریت کنند برای انجام فعالیت اقتصادی شهامت بیشتری پیدا کردند. نهادهای مالی در حکم قلب تپنده نظام‌های اقتصادی که نقدینگی لازم برای فعالیت اقتصادی را در رگ‌های اقتصاد پمپاژ می‌کنند بهره بسیاری از دانش مدیریت ریسک برده‌اند. بانک‌ها برای اعطای تسهیلات به اشخاص حقیقی و حقوقی تمایل دارند تا جایی که ممکن است از هزینه‌‌های احتمالی پیشگیری و آن‌ را به صفر نزدیک کنند. استفاده از نتایج فرایند «اعتبارسنجی» آن چیزی است که بانک‌ها به کمکش ریسک اعتباری را مدیریت می‌کنند. ریسک چیست و بانک‌ها چرا می‌خواهند آن را مدیریت کنند ابتدا بیایید با مفهوم ریسک آشنا شویم. به عنوان یک اصطلاح در دانش مالی، ریسک را می‌توان چنین تعریف کرد: اختلاف احتمال بازدهی یا سود واقعی سرمایه‌گذاری با خروجی قابل ‌انتظار را ریسک می‌گویند. ریسک در فضای اقتصادی انواع متفاوتی دارد؛ مثلاً ممکن است تلاطمات سیاسی احتمالی منجر به افزایش ضریب ریسک شود و بازدهی سرمایه را دچار مشکل کند. آن دسته از انواع ریسک که بانک‌ها در فرایند اعتبارسنجی به دنبال شناسایی و به حداقل رساندنش هستند ریسک مالی یا اعتباری (Credit Risk) نامیده می‌شود. ریسک اعتباری به احتمال وقوع خسارتی که از ناتوانی قرض‌گیرنده در بازپرداخت وام یا عمل به تعهدات قراردادی‌اش حاصل شود گفته می‌شود. سرمایه‌گذاران در ازای ریسکی که برای اعطای یک وام می‌پذیرند مبلغی را بابت سود یا همان بهره دریافت می‌کنند. طبیعی است که هرچه ریسک اعتباری بالاتر رود بانک‌ها مایل خواهند بود نرخ بهره بالاتری دریافت کنند. اما نباید از این موضوع غافل شد که افزایش نرخ بهره، خود ممکن است به افزایش ریسک اعتباری بینجامد. تمایز میان امتیاز اعتبارسنجی و گزارش‌های اعتبارسنجی ابتدا نیاز است...