ریچارد لیو هر سال در ماه ژوئن، در سالگرد تامین سرمایه شرکتش، کلاه ایمنی موتورسواری خود را بر سر میگذارد و با پوشیدن یونیفورم قرمز، بستههای شرکت تجارت الکترونیکی خود یعنی JD.com را به خانهها تحویل میدهد. این در واقع نوعی تبلیغ برای آقای لیو، میلیاردر 41ساله است که مدیر شرکت خودش است. اما در عین حال روشی برای درک بهتر چالشهای فنی و لجستیکی پیش روی جیدی بوده که در حال رقابت در دومین اقتصاد بزرگ دنیا برای تسلط بر حوزه تجارت الکترونیکی است. این شرکت که مدتها زیر سایه علیبابا قرار داشت اکنون به غول جدید اینترنت چین تبدیل شده و توانسته هویتی منحصربهفرد برای خود ایجاد کند. در حالی که بازار علیبابا پلتفرمی برای اتصال فروشندگان و خریداران است، جیدی کالاها را از تولیدکنندگان و توزیعکنندگان خریداری کرده و انبار مخصوص خود را همانند شرکتهای بزرگی مانند آمازون به وجود آورده است. این شرکت امکان تحویل سریع هر چیزی از تلویزیون و یخچال گرفته تا جوراب و تیشرت را با استفاده از موتور در میان ترافیک بزرگترین شهر این کشور ممکن کرده است. شرکت جیدی نیز همانند آمازون سرمایهگذاری عظیمی روی زیرساخت و بیش از 5/1 میلیارد دلار برای ساخت و ساز و اجاره انبار و دیگر مراکز تامین سفارش در سراسر چین هزینه کرده است. اما جیدی حتی از این هم فراتر رفته و برای تحویل بارهای خود از 20 هزار وسیله استفاده میکند و امیدوار است بتواند بازار یک تریلیون دلاری تجارت الکترونیکی آمریکا را تا سال 2020 تحت سلطه خود درآورد. شرکت جیدی که در آمریکا سهامی عام شده، اکنون بزرگترین خردهفروش مستقیم در آمریکا با 46 میلیون کاربر فعال است و تخمین زده میشود سال گذشته 20 میلیارد دلار درآمد داشته. الینور لونگ تحلیلگر اینترنت در هنگکنگ میگوید:«این مدل تجاری برای همگان قابل اجرا نیست اما آنها با ذکاوت آن را ایجاد کردند....
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.