یک وام و دو هوا

آغاز توزیع وام‌های کم‌بهره و بلندمدت وزارت ارتباطات و ثبت‌نام برای دور دوم این وام‌ها شاید خوش‌ترین خبر دولت یازدهم برای بازار خصوصی فناوری اطلاعات کشور در تابستان 94 بود. این خبر به ویژه از آن رو مورد توجه مضاعف قرار گرفت که دولت تدبیر و امید در سایه تمرکز هسته‌ای‌اش در دو سال گذشته صرفاً به امید دادن به فعالان فناوری اطلاعات بسنده کرده است و شاید توزیع این وام‌ها اولین مصداق تعهد عملی محمود واعظی به تزریق سرمایه به بخش رنجور خصوصی ایران بود؛ اما این تمام ماجرا نیست. دریافت وام وجوه اداره‌شده توسط حدود 60 شرکت ریز و درست فناوری اطلاعات ایران در شرایطی با اعلام شادمانی ریاست سازمان نظام صنفی رایانه‌ای و ایجاد هیجانی در بخش خصوصی برای دریافت و به‌کارگیری آن همراه شد که زمزمه‌هایی درباره نظام ناهمگون رسیدگی به وام‌ها، پیچیده و غیرشفاف بودن شیوه رسیدگی، اعمال سلیقه و ضعیف بودن طرح‌‌های تجاری لازم برای دریافت وام‌ها در کنار بی‌توجهی به نظرات کارشناسی و بخش خصوصی به تدریج بالا گرفت. کنار گذاشته شدن یکی از معاونت‌های وزارتخانه، استعفای یکی از مدیران عالی‌رتبه سازمان فناوری اطلاعات و نارضایتی گسترده در میان نمایندگان شرکت‌های خصوصی سرانجام کار را به جایی رساند که دوباره این ابزار تقویتی بازار فناوری درست یا نادرست با یکی از سرشناس‌ترین و در عین مناقشه‌برانگیزترین طرح‌های کلان دولتی مقایسه شود؛‌ تکفا. قیاس یا جناس شاید تکفا تاکنون مشهورترین طرح دولتی تاریخ جمهوری اسلامی ایران در حوزه فناوری اطلاعات باشد؛ نامی که برخی از آن به عنوان نقطه عطفی در صنعت فاوا یاد می‌کنند و برخی هم تاثیرات آن را حبابی در صنعت آی‌سی‌تی ایران می‌دانند که با مهاجرت تمام‌قد اصولگرایان به دولت و کوچ اصلاحاتی‌ها از قدرت اثری از آن باقی نماند. به هر حال پربیراه نیست اگر بگوییم اولین و در عین حال مهم‌ترین طرح کلان در صنعت آی‌سی‌تی ایران تا...