آیا رمزارزها طبق دو شاخه فقه فردی و حکومتی مشروعیت دارند؟

به نظرتان شیوه‌ای برای کسب درآمد وجود دارد که این سه خصیصه را توأمان دارا باشد: اول اینکه همگانی باشد. یعنی بدون هیچ محدودیتی، هر کسی بتواند در آن به سود حداکثری برسد. دوم اینکه نیازمند تخصص نباشد. یعنی اگر مثلاً یک نجار، یک بنا، یک باغبان یا یک دکاندار برای رسیدن به بازده نیازمند کسب مهارت و تجربه است در این تجارت هیچ تخصصی نیاز نیست، شاگردی و خاک بازار خوردن هم ندارد و به محض ورود می‌شود در آن به سود رسید. سوم اینکه زود بازده باشد. یعنی صف انتظار ندارد، انگار که همه ثروت را در یک بقچه گذاشته باشند کنج اتاقی و شما کافی است وارد شوید و بردارید و بروید پی رسیدن به آرزوهایتان. می‌دانید اگر این فرض ممکن بود شاید هرگز جنگی در این کره خاکی در نمی‌گرفت؟ شاید هرگز جوامع طبقاتی وجود نداشت و همواره همه آدم‌ها به سادگی در ردیف اغنیا جا می‌گرفتند و البته نمی‌دانیم که در این جهانِ یک‌طبقه آیا اساساً کار معنا داشت؟ دیگر ضرورتی داشت که آدم‌ها برای رسیدن به نیازهایشان کار کنند؟ و اگر کار از جامعه حذف شود، حوائج و نیازهای ما چه خواهد شد؟ بنابراین کاری با این سه خصوصیت، حتی یک رویا هم نیست چه رسد به واقعیت. سوءبرداشت است اگر تصور کنیم طریقه‌ای برای کسب درآمد وجود دارد که در آن می‌شود به پلک برهم‌زدنی تمام ره صدساله را یک‌شبه رفت. ممکن است ما یک مصداق برای این اتفاق داشته باشیم اما عمومیت ندارد. شاید گروهی را در کاری بسیار سودمند ببینیم اما این گروه فاقد تجربه و تخصص نیستند. ممکن است فردی فاقد تخصص را بدانیم که زمین بی‌بهایش بعد از سال‌ها ارزش پیدا کرده و به حادثه‌ای ثروتمند شده باشد اما او نیز ‌مدت‌زمانی به انتظار نشسته. حتی دستبرد، سرقت، پولشویی و کلاهبرداری هم نیازمند تجربه و تخصص است. سال‌های خیلی...