ماشین‌های خودکار در جاده خاکی بی‌قانونی

در آینده‌ای نزدیک، کاربرد وسایل نقلیه‌ بدون سرنشین به امری عادی تبدیل خواهد شد؛ زمانی که دیگر رانندگان بر سر جای پارک و عدم رعایت مقررات با یکدیگر مشاجره نمی‌کنند، چرا که دیگر شغلی به نام راننده وجود نخواهد داشت، بلکه این اتومبیل‌ها هستند که به صورت کاملاً مستقل به حرکت درمی‌آیند. با وجود امتیازاتی که این طرح به همراه خواهد داشت، چالش‌هایی نیز در این حوزه قابل تصور است. در وضعیت کنونی در صورت تصادف دو ماشین با هم یا یک ماشین و عابر پیاده، قوانینی موجود است که فرد خاطی را معین ‌کند اما در فرضی که هر دو ماشین یا یکی از آنها خودمختار باشند، تقصیر با کدام خواهد بود؟ سوال اساسی دیگر این است که آیا می‌توان قوانین فعلی را که بر اساس شرایط انسانی و با توجه به تکنولوژی امروزی طراحی شده‌اند، روی سیستم‌های جدید کاملاً مستقل یا نیمه‌مستقل منطبق کرد؟ چگونه قوانینی چون بیمه و مالکیت را می‌توان در مورد این اتومبیل‌ها اجرا کرد؟ اتومبیل بدون سرنشین چیست؟ اولین ویژگی اتومبیل بدون سرنشین، خودمختار بودن است. خودمختاری به معنای داشتن قدرت خودکنترلی است. بسیاری از پروژه‌های مربوط به استقلال خودرو، در واقع تنها طرح‌های خودکار هستند نه خودمختار؛ به عبارت دیگر ماشین‌هایی هستند که وابستگی شدیدی به محیط مصنوعی و نشانه‌هایی چون نوار مغناطیسی دارند. در مقابل کنترل خودمختار بدین معناست که ماشین بتواند در محیطی غیرقابل پیش‌بینی و طی مدت‌زمانی طولانی به فعالیت بپردازد و همچنین قابلیت جبران نارسایی‌های ناشی از نقص سیستم را بدون دخالت نیروی انسانی داشته باشد. ماشین مستقل یا خودمختار که به ماشین بدون راننده نیز معروف است، وسیله‌ نقلیه‌ خودکاری است که می‌تواند قابلیت‌های اصلی یک ماشین سنتی را دارا باشد و به عنوان یک ماشین مستقل، قادر به سنجش محیط اطراف، بدون نیاز به اطلاعات ورودی و پیش‌فرض از سوی انسان است. عموماً اتومبیل‌های روباتیک به صورت...