نمایش همیشگی

نمایشی معمول از یک دادگاه برقرار است. از همان‌ها که ممکن است آدم در تلویزیون ببیند؛ یک طرف می‌برد و طرف دیگر می‌بازد. اما در دنیای واقعی بیشتر درگیری‌ها بین شرکت‌های بزرگ فراتر از دادگاه جریان می‌یابد. از این نظر، هیچ‌کس برنده نیست، آنها فقط به برآیندی می‌رسند که هیچ‌کس را راضی نمی‌کند، ولی همه می‌توانند با این نتیجه ادامه دهند. در جنگ قانونی اپل و اپیک‌گیمز، یا به طور خلاصه اپیک، هر دو طرف می‌خواهند برنده شوند. مصالحه مد نظر هیچ کدام از طرفین نیست. اپیک می‌خواهد از شر پرداخت اپل خلاص شود که از خریدهای درون‌برنامه‌ای پرمنفعت، کمیسیون عاید خود می‌کند. و در نهایت می‌خواهد توسعه‌دهندگان را وسوسه کند تا بازی‌ها و تجربه‌هایی در فورتنایت ایجاد و کمیسیون اختصاصی خود را دریافت کنند و دلال ماجرا را از میان بردارند؛ یعنی اپل را. در مقابل این جنگ نزد اپل به معنای حفظ روش عملیات یکی از ارزشمندترین دارایی‌هایش است. باخت در مقابل اپیک فقط منجر به کاهش درآمد نمی‌شود بلکه به همه توسعه‌دهندگان راهی جدید نشان می‌دهد. من بیشتر شهادت‌های مدیران اپیک، مایکروسافت، ان‌ویدیا و اپل را گوش‌ داده‌ام. درباره همه‌چیز صحبت شده، از معاملات اپیک با شرکت‌های بازی گرفته تا فرایند بازبینی اپلیکیشن‌ها در اپل و همچنین حریم خصصوصی و مسائل امنیتی در سیستم پردازش پرداخت‌های مختلف. وضعیت طاقت‌فرسایی است. مطمئنم تمامی اینها در پیشروی پرونده تاثیر زیادی دارند. اما مشکل این است که ظاهراً طرفین مهم‌ترین مساله را از یاد برده‌اند: این نبرد هیچ نفعی برای کاربران ندارد؛ من باب مثال اپل می‌گوید به تجربه کاربری اهمیت می‌دهد، اما دستورالعمل‌های اپ‌ستور آشکارا محدودیت‌های عجیبی برای توسعه‌دهندگان اپلیکیشن ایجاد کرده است. اما اپیک به میدان مبارزه پا گذاشته چون اپل 30 درصد از پولی که از کاربران به جیب می‌زند حاصل پول کاذب (به نام v-buck شهره) است که در ازای پول واقعی به بازیکنان می‌دهد تا...