جبهه فناوری

از اوایل سال 2021، به تشابهات زیادی بین پاندمی آنفلوانزای اسپانیایی در سال 1918 و پاندمی کووید-19 اشاره شد. هر دو ویروس‌های تازه‌ای بودند که از طریق قطرات دستگاه تنفسی منتقل می‌شدند و بسیار واگیردار بودند. با این حال یک تفاوت مهم بین حال حاضر و آن زمان وجود دارد: تکنولوژی مدرن ساخت و توزیع یک واکسن را امکان‌پذیر کرده است. آی‌تی (فناوری اطلاعات) در حقیقت چه نقشی در ساخت این پروژه واکسیناسیون و دیگر‌ پروژه‌ها دارد و خواهد داشت؟ تولید از گذشته واکسن‌ها با استفاده از نسخه ضعیف‌شده پاتوژن که عامل بیماری بود ساخته می‌شدند که یعنی برای ساخت هر واکسن جدید باید از پایه شروع به کار کنیم. برای کووید-19، تکنولوژی‌های ابری و اینترنتی به جامعه درمان جهانی اجازه داد که در ژانویه سال گذشته خیلی سریع پاتوژن را در فضای آنلاین همرسانی کنند. بدون اشتراک گذاری اطلاعات از طریق اینترنت و ابزار‌های همکاری فضای ابری، اشتراک گذاری داده و آغاز تحقیقات ضروری برای ساخت واکسن بسیار دشوار بود. به عنوان مثال شرکت دارویی AstraZeneca، سازنده واکسنی که در حال حاضر در انگلستان توزیع می‌شود، از یک فضای ابری ترکیبی استفاده می‌کند که چهار پلتفرم مختلف را ترکیب کرده است: ‌AWS، آژور، گوگل کلاود و علی‌بابا. ارتباط این پلتفرم‌ها را Equinix برقرار می‌کند و NetApp لایه انتزاعی نقطه نیاز را برای دسترسی مطمئن به داده‌های به‌روز فراهم می‌کند. از منظری عام‌تر و گسترده‌تر می‌توان گفت پلتفرم آزمایش واکسن‌های احتمالی یک راه‌‌حل «وصل کن و بازی کن» و انعطاف‌پذیر است. اجزای اساسی آنتی‌ژن‌های احتمالی را می‌توان خیلی سریع و ساده به این پلتفرم وارد کرد و بازدهی آن را آزمود. و انعطاف‌پذیری این پلتفرم از چندین نوع راه‌حل مختلف از DNA/RNA گرفته تا پپتید و ویروس زنده/غیرفعال پشتیبانی می‌کند. یک چرخه ساخت استاندارد که شامل آزمایش و تایید واکسن جدید است معمولاً 10 تا 15 سال زمان می‌برد. در...