چرا نسل پنجم در ایران مهم است؟

نمی‌دانم در جایی‌که یک ماه و خرده‌ای مانده به مهم‌ترین انتخابات سیاسی‌اش، یعنی انتخابات ریاست جمهوری، هنوز تعداد و نام کاندیداها هم مشخص نیست- البته امیدوارم وقتی شما این مطلب را می‌خوانید دیگر مشخص شده باشد!- و نرخ ارز را حتی برای یک ماه دیگر هم نمی‌توان معقول پیش‌بینی کرد، صحبت کردن از آینده فناوری‌های تلفن همراه چقدر اولویت دارد و اصلاً شدنی است؛ اما خب، هر جا سخن از فناوری‌های ارتباطی و سرعت اینترنت و مانند آنها می‌شود علاقه ما هم گُل می‌کند، دست خودمان نیست، شما ببخشید که لَختی حواس‌تان را از امور جاری و مهم مملکت پرت می‌کنیم تا درباره نسل پنجم ارتباطات یا همان 5G گپ کوتاهی بزنیم. به طور طبیعی همه ما در نگاه اول، نسل پنجم را ادامه نسل چهارم می‌دانیم؛ فناوری و زیرساختی که لابد از لحاظ فنی برتر است و مثلاً با سرعت و کیفیت بسیار بهتری روی آن می‌توان داده را انتقال داد و از خدمات اینترنتی استفاده کرد. این نگاه غلط نیست اما برای قضاوت در مورد اهمیت و آینده 5G ناکافی است. اولین ویژگی 5G آن است که برخلاف 4G، صرفاً نسل بعدی ارتباطات سیار نیست بلکه نسل بعدی ارتباطات است؛ در واقع 5G زیرساختی است هم برای ارتباطات ثابت و هم سیار. نه تنها توسعه مناسب 5G مستلزم ایجاد شبکه فیبرنوری در لایه‌های انتقال و بک‌هال است بلکه حتی در بخش دسترسی هم اصولاً 5G ثابت یا 5G/FWA اولین کاربرد و اصطلاحاً Use Caseی است که اپراتورها سراغش می‌روند تا بتوانند تجربه سرویسی به مانند فیبرنوری (FTTB/H) را به مشترکان بدهند و خب اینجا دقیقاً اولین ویژگی جذاب از 5G برای بازاری مثل بازار ایران خودش را نشان می‌دهد. در کشور ما به دلایلی که اینجا مجال بحثش نیست، توسعه ارتباطات ثابت تقریباً متوقف شده. در حالی که در همین بیخ گوش ما، ترکیه بیشتر از چهار میلیون...