به یاد بازی مونوپولی با خانواده

بیشتر فعالیت‌های شما در حوزه بازی‌های اجتماعی بوده است که در مقام یک ژانر توانسته‌اند به صورت موفقیت‌آمیز جمعیتی جدید و غیرسنتی را به سمت بازی‌هایی جذب کنند که در مقایسه با بازی‌های چندنفره پیشرفته برای اهالی حرفه‌ای بازی، تعریفی «توخالی» از «اجتماعی» را عرضه می‌کنند. فکر می‌کنید بازی‌های اجتماعی آینده چه تغییری در تعامل بازیکنان با دوستان‌شان در داخل بازی ایجاد خواهند کرد؟ فکر می‌کنید آیا 10 سال دیگر هنوز هم حرف از بازی‌های اجتماعی معنی‌دار خواهد بود؟ بازی CityVille با خانواده و دوستانی که معمولا بازی نمی‌کنند یا خود را اهل بازی نمی‌دانند، واقعا تجربه عالی بود. من را به یاد تجربه عالی کارت‌بازی روی میز ناهارخوری با آن همه شوخی‌ها و صحبت‌ها می‌انداخت - که البته دیگر امکانش وجود ندارد چون کیلومترها دور از هم زندگی می‌کنیم. اما وقتی باز هم بازی Uno یا Risk را با اعضای خانواده انجام می‌دهیم، هنر به‌کاررفته در بازی تنها بخشی از تجربه است. یک تجربه دیگر نیز وجود دارد که شما تنها با مساوی کردن با مادر، یا اتحاد ارتش‌تان با برادر برای شکست پسرعمویتان، به دست می‌آورید. لذت آن بازی‌ها از همین تعاملات اجتماعی حاصل می شود و من فکر می‌کنم مساله در مورد بازی‌های اجتماعی آنلاین نیز صحت دارد. بازی‌های چندنفره برای «طرفداران اصلی» اصلا ارتباطی با این نوع تجربه‌ها ندارد؛ مخصوصا وقتی در برابر غریبه‌ها بازی می‌کنید. شاید مساله سن هم در میان باشد زیرا من وقتی 20 ساله بودم اصلا به ارتباط مجدد با دوستان قدیمی و خانواده‌ام فکر نمی‌کردم اما حالا فکر می‌کنم و بسیار جالب است که از طریق بازی با هم ارتباط داریم. به نظر من بازی‌ها از این نظر در آینده خواهند درخشید. در زمینه بازی‌های کامپیوتری، این روشی جدید برای ادامه بازی و نه اتمام آن است. شاید 10 سال دیگر آنها را بازی‌های اجتماعی خطاب نکنیم اما همچنان به صورتی...