توسعه بدهیم یا ندهیم؟

براساس گزارش‌های منتشرشده از سی‌بی‌اینسایتس، تعداد ۵۰۴ کسب‌و‌کار نوآور یونیکورن به ارزش ۱۵۹۸ بیلیون دلار تا نوامبر سال ۲۰۲۰ شناسایی و ثبت شده‌اند. در حال حاضر، بایتدنس۱ چین با ارزش ۱۴۰ بیلیون دلار (هکتاکورن)، دی‌دی چاکسینگ۲ با ارزش 62 بیلیون دلار، اسپیس ایکس۳ با ارزش ۴۶ بیلیون دلار، استریپ۴ با ارزش ۳۶ بیلیون دلار و ایربی‌ان‌بی۵ با ارزش ۱۸ بیلیون دلار (دکاکورن) در رأس قرار دارند. در حال حاضر، آمریکا با ۲۲۸ مورد، خاستگاه بیشترین تعداد یونیکورن‌ها در دنیاست و پس از آن چین با ۱۲۲ یونیکورن در جایگاه دوم ایستاده است. مسلماً ابزارهای رسیدن به چنین رشد چشمگیری، علاوه بر ایده، استعداد و سرمایه و وجود اکوسیستم استارت‌آپی حمایتی است. بر اساس رتبه‌بندی صورت‌گرفته در سال۲۰۲۰، دو منطقه‌ سیلیکون‌ولی و نیویورک در صدر برترین اکوسیستم‌های استارت‌آپی دنیا هستند. اگر زمانی سیلیکون‌ولی مهد پرورش یونیکورن‌هایی با ارزش بیش از یک میلیارد دلار بود، امروز شرایط فرق کرده و اکوسیستم استارت‌آپی دنیا شاهد رشد دکاکورن‌ها و هکتاکورن‌هاست. در ایران نیز از زمان شروع شکل‌گیری اکوسیستم استارت‌آپی به تدریج شاهد برگزاری استارت‌آپ ویکندها، سرمایه‌گذاری خطرپذیر، حضور فرشـتگان کسـب‌وکار و تشکیل صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر، ظهور شتاب دهنده‌ها، انکوباتورها، مراکز نوآوری و فضاهای کار اشتراکی و غیره بوده‌ایم که نشان از رشد، تنوع و بزرگ ‌شدن این بازار دارد. اما سوال اینجاست که اجزای تشکیل‌دهنده‌ی اکوسیستم استارت‌آپی در همه جای دنیا یکسان است، اما چرا برخی کسب‌و‌کارها در بالاترین سطح ممکن از نظر نوآوری هستند؟ و چطور می‌توان به توسعه سیستم‌های نوآور کمک کرد؟ مشخص است که تفاوت اکوسیستم‌های استارت‌آپی موفق با سایر اکوسیستم‌ها در نقاط دیگر دنیا، در اجزای تشکیل‌دهنده آنها نیست بلکه نحوه ترکیب و کنار هم قرار گرفتن این اجزا با هم متفاوت است. واقعیت این است که اکوسیستم استارت‌آپی کشور در این مدت فعالیت، با کمبودها، چالش‌ها و مشکلاتی مواجه بوده و هنوز تا ایده‌ال فاصله زیادی دارد. در این...