صنف نیاز به فدایی ندارد

سازمان نظام صنفی رایانه‌ای در سه سال اخیر در ارتباطات بیرونی و درونی شرایط خوبی نداشته است. فکر می‌کنید در دوره آتی مهم‌ترین موضوعاتی که سازمان باید به آنها توجه کند، چیست؟ این برمی‌گردد به فلسفه وجودی سازمان نظام صنفی یا هر نهاد مردمی دیگر. به هر حال برای اینکه کشور ترقی کند، هرکس باید وظایف خود را انجام دهد. دولت وظایفی دارد و بخش خصوصی هم وظایفی. در هر کشور این سهم‌ها سبک سنگین می‌شود. در کشوری مانند ایران می‌گویند 80 درصد دولتی است و 20 درصد خصوصی. برای اینکه این دو، نقش خود را ایفا کنند، این‌طور نیست که بخش خصوصی هر روز برود پیش یک مقام دولتی یا بالعکس. رابط می‌خواهند. جایی را می‌خواهند که مشکلات بخش خصوصی را به دولتی بگوید و پیوندی برقرار شود که از ابتدا تا انتهای تصمیم‌گیری‌ها شراکتی انجام شود. اینها مربوط به زمانی است که دولت، بخش خصوصی را به حساب بیاورد. اگر به حساب آورد، تازه ضعف و قوت بخش خصوصی دیده می‌شود. در این سه سال و به‌ خصوص یک سال اخیر، سازمان در وضعیت افت قرار داشته است. اینها معلول هستند. وقتی اکولوژی چیزی را به وجود نمی‌آورید، پاسخ مناسب هم نمی‌گیرد. شما نقش یک نهاد مردمی را به شدت پسینی می‌بینید. اما در کشورهای دیگر این‌قدر انفعالی نیست. یعنی نهاد مردمی می‌آید انقلاب می‌کند؟ خودش باید استعداد و قدرت داشته باشد که جایی بروز کند. اما اگر بروزگاه گرفته شود، شما نابغه دهر هم باشید، چیزی دیده نمی‌شود. یعنی معتقدید در این سال‌ها امکان بروز توانایی‌های سازمان را گرفته بودند؟ اینها که شما می‌گویید همان روش‌های مبارزه می‌شود. نهاد مردمی... سه سالی که شما سازمان را اداره می‌کردید ‌در دوره آقای احمدی‌نژاد بود؛ اما سازمان بروز کافی داشت. خیلی‌ها خلبان می‌شوند؛ ولی لزوما «کامی کازه» که نباید بشوند. نظام صنفی رایانه‌ای یک نظام اقتصادی است. طرف می‌آید...