می‌تواند دوره طلایی سازمان باشد

شور و حرارتی که در بدو تشکیل سازمان در میان اعضا و کاندیداها وجود داشت، در دوره‌های بعدی انتخابات سازمان کم‌کم از بین رفت و اکنون احساس می‌شود یک جو بی‌علاقگی و شاید یأس در فضای انتخاباتی سازمان وجود دارد. فکر می‌کنید این جو ناشی از چه شرایطی است؟ من قضاوتی راجع به اینکه جو دلسردی وجود دارد، نمی‌کنم؛ اما استنباطم این است که دو سه فاکتور در این رابطه نقش داشته: یک، افرادی که در آن زمان در دولت حضور داشتند، استثنائاتی در دولت‌های گذشته و حال بودند. ما مملکتی هستیم با یک ساختار کاملا دولتی؛ بنابراین طرف دولتی حتی در رابطه با شکل‌گیری تشکل‌هایی مانند سازمان نظام صنفی ذی‌مدخل است. دوم، انگیزه‌ای که در میان اعضای انجمن باعث ارتقای آن برای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای وجود داشت، این بود که اتصال و ارتباط با ساختار دولتی نظم پیدا کند و بحث تنفیذ حکم رئیس سازمان دقیقا به همین خاطر بود که عقبه‌ای داشته باشد. سوم، باید به این موضوع توجه کنیم که فناوری اطلاعات خصلت میان‌رشته‌ای دارد. تنوع و تعدد موضوعات و فعالان مختلف در رابطه با این قضیه وجود دارد. شما که در اوج دوران احمدی‌نژادیسم- اگر بتوان چنین تعبیری را به کار برد- کار می‌کردید اما دست‌کم سازمان مشروعیت و محبوبیتش را تا حد زیادی حفظ کرد و رشد داشت. نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم روند رشد، خطی باشد. می‌تواند سینوسی باشد. در دوره دوم ما در شرایطی قرار گرفتیم که مساله بقا مطرح بود، در واقع طرح شعار تعامل هم‌افزا با دولت، آنتی‌تز این قضیه بود. هر دوره‌ای، جنسی دارد. دوره اول باید میخ خود را محکم می‌کوبید. اشکالی هم که در دوره اول وجود داشت، این بود که در فضای بسیار مثبتی سازمان شکل گرفت و بلافاصله دولت تغییر کرد و حال و هوای دولت جدید تفاوت بسیار معنی‌داری با مقطعی داشت که سازمان تشکیل...