تعقیب از راه دور

چندی پیش بود که خبر احضار موسس شبکه اجتماعی فیس‌بوک به یک دادگاه در شیراز مثل بمب در محافل خبری داخلی و خارجی ایران منتشر شد. آن خبر البته تکذیب شد اما جای این سوال را باقی گذاشت که واقعا فرآیند دادرسی داخلی در مورد پرونده‌های مربوط به شبکه‌های اجتماعی چگونه است؟ به صورت خلاصه می‌توان گفت اگر فردی از این موضوع شاکی باشد که علیه او در یکی از شبکه‌های اجتماعی جرمی به وقوع پیوسته است، باید به دادسرای جرائم رایانه‌ای یا یکی از کلانتری‌ها مراجعه و شکایت خود را ثبت کند. در این صورت بازپرس ویژه تحقیق در دادسرا یا پلیس فتا، کار بررسی آن پرونده را شروع می‌کند و با تکمیل پرونده، آن را به دادگاه می‌فرستند تا در مورد آن تصمیم قضایی صورت گیرد. البته کار به همین سادگی‌ها هم نیست و معمولا ظرایفی در مورد آن وجود دارد: 1 . در اغلب اوقات، هویت فرد مرتکب جرم مشخص نیست. اساسا این یکی از ویژگی‌های اینترنت و شبکه‌های اجتماعی است که در آن امکان اختفای هویت یا جعل آن وجود دارد. در این موارد، کار پلیس فتاست که با اقدامات فنی، زمینه شناسایی متهم را ایجاد کند. 2 . شبکه‌های اجتماعی در قراردادی که در ابتدای عضویت به تایید کاربر می‌رسانند (و به دلیل حجم بالای مطالب و نیز زبان انگلیسی آن معمولا به مطالعه کاربران نمی‌رسد) از خود سلب مسوولیت می‌کنند و ابراز می‌کنند در صورتی که به وسیله این شبکه‌ها جرمی صورت گیرد، شرکت‌های مالک این شبکه‌ها در این رابطه مسوولیتی نخواهند داشت. از این روست که امکان شکایت علیه این شرکت‌ها وجود ندارد. 3 . اما در فرض اینکه این شرکت‌ها، خلاف آن قرارداد کاری کنند باید دید زمینه شکایت علیه آنان وجود دارد یا خیر. در این رابطه باید گفت زمینه شکایت حقوقی علیه این شرکت‌ها وجود دارد اما طبق یک قاعده...