دلواپسی برای تاثیر بومرنگی

فناوری آموزشی با همان سرعتی که بحث تکنولوژی در قالب مفهوم کلی آن به زندگی جوامع امروزی راه یافت، بدون اینکه فرصتی برای شناخت و جا افتادن زیرساخت‌هایش یا حتی گزینه‌های احتمالی دیگر برای مصرف‌کننده باقی بگذارد، به نوعی غافلگیرکننده به محیط‌های آموزشی تحمیل و به واقعیتی انکارناپذیر در زندگی روزمره تبدیل شد. وابستگی‌های دیجیتالی به درستی و کاملا مطابق با آنچه سبک زندگی در هزاره سوم می‌طلبد، نحوه خرید، تجارت، حتی کتاب خواندن و خیلی از فعالیت‌های روزانه و عادی ما را دگرگون کرده و به یقین می‌توان گفت کمتر کسی به خصوص در جامعه امروزی ما نسبت به این سبک زندگیِ به مراتب تسهیل‌شده و به اصطلاح هم‌سو با مسیر حرکتی جوامع دیگر اعتراض دارد. با توجه به اینکه این شیوه‌های نوین ارتباطی به لطف فناوری‌های پیشرفته جایی برای ایزوله ماندن هیچ سرزمینی در هیچ نقطه جغرافیایی باقی نگذاشتند، بسیاری از بخش‌ها و نهادهای آموزشی جوامعی نظیر جامعه ما از این فرآیند سریع و رو به رشد ورود فناوری‌های گوناگون حتی بهره دوچندان برده‌اند. در محیط‌هایی که تا همین چند سال پیش (درست زمانی که پایه‌های اولیه فناوری آموزشی در کشورهای دیگر در حال محکم شدن بود) همچنان سنتی‌ترین شیوه‌های آموزشی منسوخ‌شده، ارکان اصلی آموزش و یادگیری مدارس و دانشگاه‌های ما را شکل می‌داد، حالا به نحوی این چند سال فاصله مهم زمانی به شکلی ناهمگون با فرهنگ و آداب و رسوم ما محو شده و از بین رفته که خودمان هم از درک آن عاجزیم. در فضایی که هنوز با وجود رقابت گسترده ابزارهای تکنولوژی و استفاده روزافزون از آنها، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران معتبرترین و شناخته‌شده‌ترین سایت‌های خبری در زمان تهیه یک گزارش یا یک گفت‌وگوی رسمی مهم به شیوه کاملا سنتی قلم و کاغذ روی می‌آورند، ورود به‌روزترین اپلیکیشن‌ها و برنامه‌های آموزشی الکترونیکی به کلاس‌های درس و استفاده تقریبا اجباری دانش‌آموزان از تبلت و تلفن‌های هوشمند...