آسیاتک زمینه کاری: ارائه خدمات ارتباطی ثابت شامل اینترنت خانگی، پهنای باند، تلفن ثابت، خدمات حوزه دیتاسنتر، خدمات ابری، خدمات VoD نیروی انسانی: ۷۰۰ نفر سال تاسیس: ۱۳۸۲ گرچه شرکت انتقال داده‌های آسیاتک در سال ۸۲ تاسیس شد و از همان دهه ۸۰ در زمینه اینترنت پرسرعت فعال بود، اما در حقیقت با ورود به دهه ۹۰ یعنی از زمان تغییر مدیریت و گرفتن مجوز FCP به شکل آسیاتک امروزی درآمد. تغییرات این شرکت نسبت به دوران قبل از دریافت پروانه FCP انکارناشدنی است. تغییراتی که در تمام حوزه‌های برندینگ و توسعه شبکه آسیاتک مشهود است. شرکت جوانی که اکنون به عنوان یکی از اصلی‌ترین اپراتورهای حوزه اینترنت ایفای نقش می‌کند و اکنون نیز در حال تلاش برای ورود به بازار بورس است. آسیاتک در سراسر کشور دارای شبکه‌های مجزاست و به گفته یوسفی‌زاده مدیرعامل این شرکت، آسیاتک بین شرکت‌های FCP در بیشترین مراکز مخابراتی سطح کشور، خدمات ارتباطی متنوعی ارائه می‌کند. [aparat id="D2O0d"] پیش به سوی آسیاتک در یک روز بارانی در آخرین ماه پاییز مهمان آسیاتکی‌های مقیم میرعماد بودیم. طبق برنامه پس از شرکت‌گردی در میرعماد می‌توانستیم از دیتاسنتر برج میلاد و آزادگان آسیاتک هم دیدن کنیم که دیتاسنتر برج میلاد به عنوان اصلی‌ترین دیتاسنتر آسیاتک در لیست برنامه ما قرار گرفت. به اتفاق «میترا امیری» یکی از همکاران بخش روابط عمومی به دیدن بخش‌های متفاوت شرکت رفتیم. ساختمانی پنج‌طبقه که قرار است به زودی میزبان بیش از ۲۰۰ رک و دیتاسنتر جدید آسیاتک هم باشد. حدود ۵۰ درصد کارکنان از واحدهای مختلف بسته به نوع کارشان در دورکاری بودند و چشم‌های ما هم دیگر به صندلی‌های خالی و میزهای حاوی الکل و مواد ضدعفونی‌کننده آن‌قدر عادت کرده که دیگر دیدن چیزی خلاف اینها در باورمان نمی‌گنجد. تقریباً سه ماهی از آخرین گفت‌وگوی ما در شبانه‌های پیوست با «محمدعلی یوسفی‌زاده» مدیرعامل آسیاتک...
همیشه نوشته‌ام آدم خاطره‌بازی نیستم. نوستالژیک بودن برای روزنامه‌نگار مثل این است که سم‌شناس باشی و هر بار با ساختن یا شناختن یک زهر کمی هم خودت از آن بچشی! کوله‌بار روزمرگی می‌تواند از بار روزها و سال‌هایی که به نوشته تبدیل کرده‌ای چنان سنگین شود که کمرت را بشکند. این روزها این بار را فقط می‌توان بر دوش سایت ماهنامه انداخت؛ جایی که خیلی زیبا و خوش آب و رنگ چنان نسخه سپیدکاری‌شده و مدرنی از نوشته‌های قدیمی‌ات نشان می‌دهد که خودت هم می‌مانی این نوشته تر و تمیز کار چه کسی بوده.
سعید امامی مثل همه سال‌هایی که می‌شناسمش با کت و شلوار و کراوات خوش‌تیپ و عطرزده وارد آسانسور ماهنامه پیوست می‌شود. دیدن تحریریه خالی که به دلیل دورکاری تحمیلی کرونا تعطیل است غم‌انگیز است، اما با دیدن همان خوش‌مشربی و وقت‌شناسی که در کمیسیون نرم‌افزارهای پیشرفته سازمانی مشخصه‌اش است ناخواسته زیر ماسک لبخند می‌زند. می‌دانم هنوز هم وقتی جایی می‌داند به ظاهرش گیر می‌دهند خیلی بی‌سروصدا غایب می‌شود. اینکه نوه حاج میرزا آقاامامی چهره جاودانی مینیاتور اصفهان و روحانی هنرمند جلدهای سوخت حالا یک کراواتی است که احتمالاً مشهورترین چهره ERP کشور به حساب می‌آید خودش به خودی خود برای اثبات گذر تاریخی کافی است. سعید امامی آن روز در مقابل دوربین و پشت فنجان‌های قهوه، چهره حتی متفاوت‌تری از خود نشان داد که بیانگر آن بود که با چه صعود و سقوطی یکی از اولین سری فارغ‌التحصیلان مدرسه عالی کامپیوتر ایران توانست جزو موسسان شرکت تاریخی پارس سیستم باشد. در روایت این سرگذشت شخصی با ما همراه باشید.
0 نظر