کدام کفه سنگین‌تر است؛ موشکافی آثار فناوری دیجیتالی بر سلامت روان

بحث‌های گسترده‌ای راجع به استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی و شبکه‌های اجتماعی و نقش این فناوری‌ها در سلامت روان در میان است. برخی شواهد حاکی از آن است که کاربرانی که به طور مداوم به شبکه‌های اجتماعی سر می‌زنند نرخ افسردگی و اضطراب بالاتری نسبت به کاربرانی دارند که میزان استفاده‌شان کمتر است. از سوی دیگر برخی دیگر از محققان می‌گویند دستگاه‌های دیجیتالی روش جمع‌آوری داده در مورد سلامت روان را به شکلی سیستماتیک فراهم می‌آورد و باعث می‌شود مداخله به‌موقع صورت گیرد. در ادامه نظر جاناتان هایت (Jonathan Haidt) روانشناس اجتماعی و استاد دانشگاه نیویورک و نیک آلن (Nick Allen) استاد دانشگاه و مدیر مرکز دیجیتالی سلامت روان را می‌خوانیم. [caption id="attachment_88885" align="alignleft" width="300"] جاناتان هاتن، روانشناس اجتماعی و استاد دانشگاه نیویورک[/caption] جاناتان هایت: صدور حکم جلب افزایش ناگهانی نرخ افسردگی، اضطراب و خودزنی در نوجوانان و به‌ ویژه دخترها در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ آدم را به این فکر وا می‌دارد که فقط یک چیز می‌تواند مسئول این تغییر ناگهانی باشد: شبکه‌های اجتماعی. تعداد نوجوان‌هایی که از این شبکه‌ها استفاده می‌کنند در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ به ‌سرعت افزایش یافت: دوسوم از نوجوانان 15 تا 17 ساله روزانه از این شبکه‌ها استفاده می‌کردند. برخی محققان از شبکه‌های اجتماعی دفاع می‌کنند و استدلال‌شان این است که مستندات موجود برای اثبات نقش فناوری در ایجاد مشکلات روانی تصادفی و اتفاقی‌اند. و در واقع تحقیق‌های مختلف نشان می‌دهند که ارتباط بسیار کمی بین وقت‌گذرانی با چشم دوختن به صفحه‌نمایش‌ها و تاثیرات منفی بر سلامت روان وجود دارد. با این حال، من اینجا سه استدلال در مقابل این دفاعیه‌ها می‌آورم. اول اینکه مقاله‌هایی که تاثیرات جزئی یا تاثیرناپذیری را گزارش می‌دهند معمولاً بر «screen time»* تمرکز دارند نه بر فیلم‌ها یا ویدئوچت‌ها با دوستان که ممکن است به سلامت روان آسیب بزند. وقتی روی شبکه‌های اجتماعی متمرکز...