رهبران کسب‌وکارها لازم نیست فناوری‌های دیجیتالی را با جزئیات بشناسند، اما آنچه بسیار ضروری است این است که ایشان از طریق بینش خود دریابند که چگونه فناوری‌های دیجیتالی می‌توانند (یا باید) مدل کسب‌وکار آنها را تغییر دهند. تغییر مدل کسب‌وکار از بررسی تاثیر فناوری‌های دیجیتالی بر بهبود مدل کسب‌وکار و راه‌های نوآورانه در خلق ارزش برای مشتریان آغاز می‌شود و در نهایت به تغییر منابع سودآوری و درآمد می‌انجامد. با اینکه اهمیت به‌کارگیری فناوری‌های دیجیتالی برای تحول مدل‌های کسب‌وکار واضح و مبرهن است اما روند دیجیتالی شدن با سرعت مناسبی پیش نمی‌رود. آنچه شرکت‌ها را در تشخیص فرصت‌های ناشی از دیجیتالی شدن محدود می‌کند در کتاب ماتریس دیجیتال، اثر ونکات ونکاترامان، به صورت زیر شرح داده شده است: ۱- تله شایستگی: مبتنی بر مدل چرخه عمر سازمان، هر سازمان برای کسب شایستگی بنیادینش در ابتدا مجموعه‌ای از دارایی‌های فیزیکی به دست می‌آورد. سپس روی افرادی سرمایه‌گذاری می‌کند که دانش و مهارت کافی دارند و به این شیوه، محصولاتش را تولید می‌کند. در نهایت با حاکمیتی مناسب، ساختار لازم را شکل می‌دهد. مدیران منابع سازمانی خود را از طریق استراتژی‌ها، ساختارها، سیستم‌ها و فرایندها ترکیب می‌کنند و شایستگی‌های سازمان خود را شکل می‌دهند. در طول زمان تقلید این شایستگی‌ها توسط سایر رقبا سخت‌تر می‌شود و عملاً تبدیل به شایستگی‌های کلیدی برای عملکرد می‌شوند. نتیجه این اتفاق وابستگی شرکت‌ها به مدل کسب‌وکار فعلی‌شان است که برای آنها سودآور است و به ندرت پیش می‌آید که درباره زمان منسوخ شدن این شایستگی‌ها بیندیشند. اتفاقی که برای شرکت نوکیا افتاد. ۲- تله اکوسیستم: هر سازمان شبکه‌ای از روابط با شرکای تامین‌کننده، ارائه‌دهندگان فناوری، شرکای کلیدی بازاریابی و غیره ایجاد می‌کند. این روابط بر اساس اعتماد و مذاکرات پیچیده شکل می‌گیرند. بسیاری از شرکت‌ها برای به حداکثر رساندن این روابط و تقویت شایستگی‌هایشان، فرایندهای سازمانی خاصی ایجاد می‌کنند. در نتیجه، شرکت‌ها با شرکا و تامین‌کنندگان...