سال ۲۰۱۹ به پایان رسید و آنچه از دنیای فناوری آن به یاد ما خواهد ماند، احتمالاً های و هویهایی خواهد بود درباره جنگ تجاری چین و آمریکا، قطعی اینترنت در چند کشور معدود جهان، دادگاههای پیدرپی شرکتهای بزرگ فناوری مثل گوگل و اپل، نقضهای امنیتی و تبعیضهای جنسیتی. فهمیدیم در دنیایی زندگی میکنیم که دوربینها بر احساسات بچههایمان و رفتارهای خودمان نظارت دارند و به نظر میرسد هیچ ارتباط دیجیتالیای خصوصی نیست. الگوریتمهای هوش مصنوعی شرکتهایی که برای داشتن دادههایمان لهله میزنند، مبتنی بر تبعیض جنسیتی و نژادی است و بدتر از همه اینکه امنیت این دادهها لزوماً حفظ نمیشود. مردم در واکنش به این وضعیت، از اپلیکیشنهای پیامرسانی رمزنگاریشده در تلفنهای همراهمان استفاده میکنند، در تجمعات ماسک بر چهره میزنند تا با فناوری شناسایی چهره مقابله کنند و تمام تلاششان را به کار میبندند که شخصیترین اطلاعاتمان را از تبلیغکنندگان مخفی نگه دارند. برخی از ما به «اخلاق و عصر دیجیتالی» میپردازیم و میدانیم در گوشهای از تاریخ ایستادهایم که فناوری به جلو میدود: بلاکچین توسعه بیشتری مییابد، یادگیری و هوش مصنوعی بیش از قبل پیشرفت میکنند و 5G که بستری مناسب برای رشد انفجاری اینترنت اشیاست، راهاندازی میشود. فناوری سال ۲۰۲۰ را هم مثل ۲۰۱۹ با همه آشوبها و نگرانیها سپری خواهد کرد.
با کارشناسی ادبیات انگلیسی و کارشناسی ارشد فلسفه غرب، حتی اگر جفتشان را از دانشگاه علامه گرفته باشی، آنقدرها مجال نداری که در مشاغل مربوطه جای بگیری.
من از سال ۱۳۹۰، به عنوان مترجم وارد حوزه مطبوعات شدم، کمکم نوشتم و بعدتر، با "پیوست" یاد گرفتم که آدم میتواند از قالبها بگریزد و همچنان بنویسد و ترجمه کند. برای من، دنیای فناوری گره خورد به دنیای علوم انسانی.