پهپاد‌ها و اینترنت اشیاء؛ ابزارهایی که به کمک مزرعه‌داران آمده‌اند

کمک فناوری به کشاورزان اما نگرانی‌هایی را هم به وجود آورده است و آن اینکه دیگر زمان حذف نیروی انسانی از این بخش فرا رسیده است. اما به گزارش فارم‌ویکلی، بسیاری از این فناوری‌ها، لزوما قرار نیست جای نیروی انسانی را بگیرند و در بسیاری از موارد صرفا بهره‌وری را در مزرعه افزایش خواهند داد. در این گزارش به سه روند مهم فناوری در صنعت کشاورزی و دامداری می‌پردازیم. 

تحلیل: برچسب‌های هوشمند

تردیدی وجود ندارد که فناوری در حال‌حاضر روش کار کشاورزان را از مدیریت وضعیت مالی پرداخت‌ها گرفته تا کسب‌وکار، گزارش‌ها، برنامه‌ریزی و نظارت بر انبارها متحول کرده  و امکان ردیابی همزمان محصولات یا وضعیت حیوانات را برای کشاورزان و مزرعه‌داران فراهم آورده‌ است. یکی از مهم‌ترین فناوری‌ها که در استرالیا مورد استفاده قرار گرفته، برچسب‌ها یا تگ‌های هوشمند (Smart Tag) است.
استفاده از این تگ‌ها به پرورش‌دهندگان گوسفند امکان می‌دهد بر موقعیت جغرافیایی گوسفندان در دام نظارت همزمان داشته باشند. این برچسب‌ها همچنین اطلاعات مفیدی را در مورد وضعیت آب و غذای دام ارائه می‌دهند. از سوی دیگر این تگ‌ها یا برچسب‌ها در تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و هشدارهای مناسب را در مورد وضعیت بهداشتی یا درمانی، بهینه‌سازی پشم‌ها و غیره ارائه می‌دهند. این فناوری در آینده نزدیک به پرورش‌‌دهندگان گوسفند امکان خواهد داد هرچه سریع‌تر در فرایندها مداخله کنند، میزان ضرر را کاهش دهند و بهره‌وری بیشتر را از آن خود کنند. 

چوپان‌ها در آسمان

پهپادها برای برخی از مزرعه‌داران یا کشاورزان نیوزلند، استرالیا و بریتانیا صرفا اسباب‌بازی نیستند، بلکه وسیله‌ای حیاتی‌اند که اهمیتش روز‌به‌روز بیشتر می‌شود. پهپادها از آسمان فرود می‌آیند و اطلاعات مهمی را به مزرعه‌داران یا چوپان‌ها ارائه می‌دهند.
به گزارش گاردین، کوری لمبث، کشاورزی که مزرعه‌ای در نیوزلند دارند، پهباد را با هدف عکاسی خریداری کرد؛ اما خیلی زود متوجه شد که این ابزار، موارد استفاده کاربردی‌تری دارد. او می‌گوید: «تصمیم گرفتم امتحان کنم تا ببینم در دام چه تاثیری دارد». در حال‌حاضر حدودا سه سال است که او از پهپاد برای جمع‌آوری گله گوسفندان خود استفاده می‌کند. همچنین سم واتسون خلبان هم در این زمینه می‌گوید: «نیوزلند کوهستانی است و به همین دلیل پهپادهای بدون سرنشین گزینه بسیار مناسبی‌اند.»
جیسون رنتول، کشاوزی در نیوزلند این مساله را تایید می کند. او که حدود سه سال است برای هدایت گله‌های گوسفند، آهو و گاو از پهپاد استفاده می‌کند، توضیح می‌دهد: «برخی دام‌ها نیاز به چهار نفر و حداقل دو سگ برای مراقبت و جمع‌آوری دارند. اما الان با یک پهپاد فقط به دو نیروی انسانی نیاز دارید و در زمان نیز صرفه‌جویی می‌شود.» البته ماجرا آنقدرها هم آسان و بی‌دردسر نبوده است. رنتول اولین هواپیمای بدون سرنشین خود را پس از تماشای ویدئوی کشاورزی دیگر در یوتیوب خریداری کرد. اما در روزها اول، پهپادش به دلیل تماس با آب آسیب دید.
پهپادها از ابزراهای تحول‌آفرینی‌ هستند که از سال ۲۰۱۰ به تدریج عرضه شده‌اند. دام‌داری فقط نمونه‌ای از کاربردهای هواپیماهای بدون سرنشین و مزیت‌های همزمان آن را نشان می‌‌دهد. 

اینترنت اشیا: سنسورها

امروزه دیگر کشاورزان مشتی خاک را به آزمایشگاه نمی‌فرستند یا به آن خیره نمی‌شوند تا بفهمند اوضاع از چه قرار است. گوشی‌های هوشمند به ابزارهای اصلی کشاورزان بدل شده‌اند. یکی از رایج‌ترین ابزارها حسگرها یا سنسورهای چندطیفی است که روی پهپادها یا ماهواره‌ها نصب می‌شوند و اطلاعات دقیقی را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهند. داده‌های این سنسورها، هم وضعیت رشد را مشخص می‌کند، هم تراکم گیاهان و هم میزان خشکی زمین را. با استفاده از این حسگرها، کشاورزان می‌توانند تشخیص دهند که چه زمانی باید برای برداشت محصولات آماده شوند. از سوی دیگر، سنسورها می‌توانند با فراهم آوردن امکان آیباری هوشمند (روش‌های مختلف مثل قطره‌ای و غیره) میزان دما و رطوبت خاک را بسنجند و مشخص کنند چه بخش‌هایی از خاک به آبیاری نیاز دارند. این امر می‌تواند باعث صرفه‌جویی در مصرف آب شود و همچنین جلوی خراب شدن محصولات را بگیرد.
گزارش Research and Markets پیش‌بینی می‌کند که بازار اینترنت اشیای کشاورزی تا سال ۲۰۲۴ به ۲۰.۹ میلیارد دلار ارزش می‌رسد و از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴، نرخ رشد مرکب سالانه ۱۰.۴ درصد را تجربه خواهد کرد. استفاده بیشتر از اینترنت اشیا و فناوری هوش مصنوعی و تمرکز بر نظارت محصولات و کشف نقص‌ها از عوامل اصلی این رشد خواهد بود.