یکی مرد جنگی
خودش می‌گوید هر جا رفته، جنگ دنبالش آمده و واقعاً نه تنها از اهواز تا تهران زیر بمب و موشک جوانی‌اش را گذرانده، بلکه حالا که به کارنامه‌اش نگاه کنی همواره زیر آماج انتقاد بوده است. بسیاری وی را به سبب نقش غیرقابل انکارش در تاسیس اپراتور سوم یا دوران طولانی حضورش در مدیریت انفورماتیک رسانه ملی می‌شناسند، اما در حقیقت او نه تنها برای دهه‌های متمادی مرد معتمد صندوق‌های دولتی و فرادولتی بوده، بلکه شاید تنها مدیر انقلابی‌ای باشد که سرانجام در دهه چهارم مدیریت، طعم بخش جوان خصوصی و حتی استارت‌آپ‌ها را می‌چشد. از نزدیک که بشناسیدش می‌بینید آن همه سال بودن در بافت قدرت هنوز نتوانسته صراحت لهجه جنوبی‌اش را به کل از او بگیرد و بارها باید دقت کرد که صداقت در مصاحبه کار دستش ندهد.
وقتی این بار یکدیگر را می‌بینیم، می‌گوید دو سه هفته است که بیکار شده. اتاق کوچکی در یک ساختمان نیمه‌متروک پزشکان، در حوالی میدان ولیعصر دارد و در میان جمعی از استارت‌آپی‌های جوان است که یک گیم و سیستم آنلاین چاپ می‌نویسند. خودش می‌گوید باز هم در دوران «بین‌‌الکارین» است و دارد از فرصت نفس کشیدن در بخش خصوصی و بودن با جوان‌ها، لذت می‌برد. شاید این بار هم این تاریخ شخصی جنگ جدیدی را برای جهانگیر خواب دیده ولی این روزها که با هم گپ زدیم، موسم صلح و انتظارش بود.
۱۴ بهمن ۱۳۹۵
