من گوی پیشگویی نیستم

  آخرین دفعه‌ای که با لینوس توروالدز مصاحبه کردم سال 2004 بود و نسخه 2.6 کرنل لینوکس تازه منتشر شده بود. من داشتم روی مقاله‌ای در مورد این نسخه کار می‌کردم که خط اول آن این بود: «اگر وندورهای تجاری یونیکس قبلاً نگران لینوکس نبودند، الآن باید باشند.» این کلمات چقدر درست و پیشگویانه بود. لینوکس بعد از 12 سال، با طی دوره‌های مختلف در دنیای رایانش، امروز در هر گوشه‌ای از جهان تکنولوژی دیده می‌شود. در بیست و پنجمین سالگرد لینوکس (2016) موفق شدم دوباره لینوس توروالدز را ببینم و سوالاتی از او در مورد لینوکس، تکامل آن، توسعه فعلی این سیستم‌عامل و آینده سیستم‌عامل‌ها و سخت‌افزارها و تغییرات آنها بپرسم. ریشه‌های لینوکس در فضاهایی با منابع محدود قرار دارد و شیوه‌های برنامه‌نویسی در آن زمان محدود بودند. امروز این مسائل در اکثر موارد مطرح نیستند. فکر می‌کنید این امر چگونه بر توسعه کرنل یا سیستم‌عامل‌ها به طور کلی تاثیر گذاشته است؟ فکر می‌کنم فرض شما اشتباه است: ریشه‌های لینوکس در فضاهایی نبوده که منابع آن محدود هستند. 386 در مورد ماشین‌هایی بود که می‌توانستید در آن زمان خریداری کنید و در حالی که چهار یا هشت مگابایت رم امروزه به طور مسخره‌ای محدود به نظر می‌رسد، در آن زمان به‌هیچ‌وجه این‌طور نبود. بنابراین من احساس می‌کردم حتی 25 سال قبل منابع و حافظه را داشتم که اصلاً محدود نبودند. و سخت‌افزار همچنان که لینوکس رشد می‌کرد بهتر می‌شد. ما احساس محدودیت نمی‌کردیم. از نقطه‌نظر توسعه فکر نمی‌کنم چیزها بسیار تغییر کرده باشند. اگر چیزی تغییر کرده باشد، فکر می‌کنم هنگامی است که آدم‌ها سعی می‌کنند لینوکس را در فضاهای کوچک اینترنت اشیا به کار ببرند، در واقع ما امروزه توسعه‌دهنده‌هایی داریم که احساس محدودیت بیشتری نسبت به توسعه‌دهنده‌های 25 سال پیش دارند. به نظر عجیب می‌آید، زیرا دستگاه‌های اینترنت اشیا پرقدرت‌تر از 386 هستند اما ما رشد کرده‌ایم...