حفره‌های بزرگ، قول‌های بزرگ

شهرهای هوشمند می‌توانند سرعت رشد عوامل مختلف را افزایش دهند و به شهر کمک کنند از نظر اقتصادی و محیط زیستی پیشرفت کند و در بهترین حالت خود در خدمت شهروندانش باشد. هدف شهر هوشمند این است که برای شهروندان راحتی بیشتری فراهم کند، شهروندان نیز باید نظرات خود را بیان کنند و به دنبال نوآوری‌هایی باشند که چنین هدفی را برآورده می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 شصت درصد جمعیت جهان ساکن ابرشهرها باشند. اینکه این افراد چطور زندگی خواهند کرد و اینکه زندگی‌شان شبیه به چه چیزی خواهد بود وابسته به انتخاب‌های مهمی است که رهبران دنیا همین امروز و در سال‌های آینده خواهند داشت. تکنولوژی قدرت این را دارد که به افراد کمک کند در شهرهایی زندگی کنند که پاسخگوی نیازهایشان است و می‌تواند زندگی‌شان را بهبود بخشد؛ برای مثال بیجینگ، که به خاطر آلودگی هوایش بدنام شده، در حال آزمایش تصفیه‌کننده هوای 23 فوتی است که هوای آلوده را وارد خود می‌کند، ذرات بد را از آن فیلتر و هوای تمیز را خارج می‌کند. چنین مثال‌هایی جوامع واقعی شهری هستند که در زمان واقعی به تغییرات آب‌ و هوا، زمان روز و نیازهای شهروندیشان پاسخ می‌دهند. چنین تلاش‌هایی می‌تواند کل جامعه را در بر بگیرد. می‌تواند از نظارت بر ترافیک تا حرکت بهینه خودروها یا اندازه‌گیری کیفیت هوا یا هشدار به شهروندان (یا روشن کردن تصفیه‌کننده‌های غول‌پیکر) در زمان افزایش آلودگی هوا متفاوت باشد. استفاده از حسگرهای الکترونیکی و داده‌ها همان کاری است که معمولاً از آن با نام ایجاد «شهرهای هوشمند» یاد می‌کنند، که موضوعی جهانی در نحوه عملکرد شهرهاست. شهرهای هوشمند در پاسخ به طراحی متناقض زیرساخت‌ها و برنامه‌ریزی‌های شهری قدیمی قول نظارت بی‌درنگ و تحلیل و بهبود تصمیم‌گیری‌های شهری را می‌دهند. طرفداران شهرهای هوشمند می‌گویند نتیجه‌ چنین چیزی افزایش بهینگی، پایداری محیط زیستی و مشارکت شهروندان خواهد بود. پروژه‌های شهری هوشمند سرمایه‌گذاری‌های بزرگی...