چیزی بیش از خیال‌پردازی‌های دیوانه‌وار

همان‌طور که اینترنت اشیا رشد می‌کند و جامعه به هم متصل می‌شود، میلیون‌ها شهروند نوعی شیوه زندگی جدید را در شهرهای هوشمند تجربه می‌کنند. با این حال این شهرهای آتی متنوع و وابسته به اشیای دیجیتالی وجوه منفی خود را دارند. فعالان حقوق بشر، آینده‌نگرها و شهروندان به طور فزاینده‌ای نگران این مساله‌اند که ظهور شهرهای هوشمند می‌تواند به معنای مرگ فضای شخصی باشد. بنابراین حقیقت پشت شهرهای هوشمند و حفظ حریم شخصی چیست و آیا همه شور و شوقی که در مورد مراکز شهری آینده نشان داده می‌شود چیزی بیش از خیال‌پردازی‌های دیوانه‌وار است؟ بررسی اجمالی شهرهای هوشمند که در حال حاضر در حال توسعه‌اند و به درستی مدیریت می‌شوند نشان می‌دهد این شهرها می‌توانند لطف بزرگی برای مردم باشند، اما حامیان حفظ حریم شخصی باید هوشیار باشند. ارتباطات بیشتر به معنای حریم شخصی محدودتر است اگر یک مشخصه به عنوان معرف شهرهای هوشمند وجود داشته باشد، «همبستگی و ارتباط درونی» آنهاست. این مراکز شهری قرن بیست و یکم گرد اینترنت می‌چرخند و وابسته به استفاده از میلیون‌ها حسگر در گجت‌های دیجیتالی و زیرساخت‌ها هستند که بتوانند داده را ثبت کنند و از داده‌ها برای تصمیم‌گیری بهتر و امن‌تر بهره بگیرند. وجه منفی این مساله حمله به حریم شخصی است. شهروندان با حضور دوربین‌ها و سنسورها در هر گوشه از خیابان انواع خاصی از نظارت را تجربه خواهند کرد که غیرقابل اجتناب است. در حال حاضر بسیاری از تحقیقات نشان داده‌اند شهرهای بسیار هوشمند چگونه به طور بالقوه حریم شخصی روزمره ما را تهدید می‌کنند. ابزارهایی نظیر راهنمای بصری آینده در زمینه حریم شخصی نشان می‌دهد حسگرها و نظارت در حال حاضر در همه جا حضور دارند. علاوه بر این سطح گسترده ابزارها، دوربین‌ها و سنسورها در آینده نزدیک به مرز انفجار خواهد رسید؛ انتظار می‌رود هزینه صرف‌شده در زمینه اینترنت اشیا به 267 میلیارد دلار در سال 2020...