ساماندهی فضای مجازی از مجلس دهم تا دوازدهم به طول انجامید؛‌ میراث دو دوره‌ای

مثل دونده‌ای که فقط یکی دو گام تا اول شدن در مسابقه فاصله دارد، مجلس یازدهم برای تصویب طرح صیانت، تنها چند دقیقه کم آورد. آخرین تلاش‌ها در آخرین روز مجلس برای تصویب این طرح به جایی نرسید تا صیانت‌گری اینترنت یا آن‌طور که موافقانش می‌خوانند «ساماندهی» اینترنت همچون میراثی به مجلس دوازدهم سپرده شود؛ ارثیه‌ای که از مجلس دهم به جا مانده بود و کم‌کم به دردسر وارثان تبدیل شده است. طرح «پیام‌رسان‌های اجتماعی» را می‌توان نیای طرح صیانت قلمداد کرد. در دور دهم مجلس، برخی از نمایندگان پیش‌نویس طرحی را آماده کردند که در نام، ساماندهی پیام‌رسان‌ها را در دستور کار داشت، اما در محتوا موضوعات دیگری و از جمله دروازه‌بانی اینترنت را نیز شامل می‌شد. این طرح با توجه به ترکیب مجلس دهم و به خصوص هیات‌رئیسه آن، هیچ‌گاه فرصت مطرح شدن نیافت؛ اما نویسندگانش در داخل و خارج مجلس، دست از تلاش برای رسیدن به مقصود خود برنداشتند و در مجلس یازدهم با طرح صیانت به میدان برگشتند. طرح صیانت با همه جنجال‌ها و نسخه‌های دیده‌شده و دیده‌نشده سرانجام به کمیسیون ویژه‌ای رفت که از نمایندگان کمیسیون‌های مختلف تشکیل شده بود و جلسات آن به صورت آنلاین پخش می‌شد؛ اما ناگهان در جایی به بن‌بست رسید و طی سال‌ها خبری از آن نشد تا آنکه در روزهای آخر مجلس دوازدهم در دستور کار صحن علنی قرار گرفت. برخی از نمایندگان مخالف این طرح، مطرح شدن دوباره این طرح را «بدون موضوعیت» خواندند؛ اما موافقان گفتند برای تصویب آن به زمان زیادی نیاز نیست. اول خرداد ۱۴۰۳ در جلسه علنی مجلس نمایندگان با سرعت زیادی، طرح و لوایح معطل‌مانده را به تصویب رساندند و حتی موافقان و مخالفان طرح صیانت نیز نام خود را در سامانه ثبت کردند. شاید اگر رسیدگی فوری به قانون انتخابات ریاست‌جمهوری نبود، طرح صیانت فرصت مطرح شدن می‌یافت؛ اما در نهایت ساعت...