رایانش ارادی، آینده فناوری اطلاعات

در دهه 1970 در مراکز رایانه‌ای سازمان و شرکت‌ها روزها و ساعاتی را در طول هفته به شرکت‌های پشتیبانی رایانه تخصیص می‌دادند و این از الزامات تفاهم‌نامه و قراردادهای پشتیبانی مراکز پردازش (Data Center) بود. این زمان برنامه تعمیر و نگهداری دوره‌ای (Program Maintenance - PM) نامیده می‌شد. در این زمان تمامی سخت‌افزارها و نرم‌افزارها توسط مهندسان آزمایش و درستی عملکرد آن بررسی می‌شد و کارهای لازم بابت استفاده از تجهیزات را برای یک هفته بعد آماده می‌کرد و معمولاً برای اضافه کردن حافظه و تجهیزات جدید و تغییرات سیستم‌عاملی از همین زمان استفاده می‌کردیم. امروزه این مورد را هنوز در خیلی از کسب و کارها مانند صنعت خودرو داریم. بازرسی دوره‌ای خودرو توسط مهندسان که خدمات پس از فروش عنوان می‌شود مصداق عینی PM است. با رشد فناوری در سخت‌افزارها و نرم‌افزارها ما شاهد هوشمندی در آنها بودیم و زمان PM تقریباً حذف شد و سخت‌افزارها و نرم‌افزارها هشدارهای لازم را به مهندسان می‌دادند و حتی اضافه کردن تجهیزات و دستگاه‌های جانبی و افزایش ظرفیت آنها در حین اجرا صورت می‌پذیرفت. این مفهوم Plug In نام دارد. در واقع شاهد فناوری و استانداردی در آن به نام plug and play هستیم. در این فناوری با اتصال یک دستگاه یا مولفه جدید به رایانه، شناسایی می‌شود و در حین کار رایانه پیکربندی می‌شود و تنظیم‌های لازم را جهت استفاده انجام می‌دهد. با پیدایش فناوری مجازی ماشین‌ها (Virtual Machine) مراکز پردازش رایانه قدرت اضافه کردن رایانه‌های مجاری مجزا را تحت قالب یک رایانه فراهم می‌کرد. در واقع ماشین مجازی امکان استفاده از فضاهای خالی سخت‌افزاری را بـرای سیستم‌عـامل‌های متفاوت و کاربری‌های گـوناگون مهیا کرد (اولین سیستم‌عامل ماشین مجازی توسط شرکت IBM در سال 1372 به بازار ارائه شد). ماشین‌های مجازی امروزه در مراکز پردازش (Data Center) رکن اصلی به شمار می‌روند. بـا نهادینه شدن ماشین‌های مجازی در فناوری اطلاعات طی فـاصله...