هوش مصنوعی بیشتر از اینکه به اقتصادهای نوظهوری مانند چین کمک کند، به رشد اقتصادی اقتصادهای پیشرفتهای مانند ایالات متحده کمک میکند. و هوش مصنوعی به رقابت جهانی بین واشینگتن و پکن اضافه میشود. این آمار از تحقیق کاپیتال اکونومیکس استخراج شده است. تحقیق مذکور کشورها را بر اساس ظرفیت بهرهمندیشان از هوش مصنوعی رتبهبندی کرده است. ایالات متحده در رتبه اول و سنگاپور، بریتانیا و سوئیس در رتبههای بعدی قرار میگیرند. سهم ملتهای ثروتمند چین در میانه گروهی از ۳۳ کشور قرار میگیرد. ظرفیت نوآوری بزرگ و سرمایهگذاری عظیم در هوش مصنوعی در چین، در سایه رویکردهای سختگیرانه رگولاتوری کارآمدیشان را از دست میدهند. گزارش مذکور میگوید رگولاتورها میتوانند سرعت انتشار فناوری هوش مصنوعی را کاهش دهند. نویسندگان تحقیق کاپیتال اکونومیکس از جمله مارک ویلیامز، اقتصاددان ارشد آسیا، در گزارش فوق نوشتند: «هوش مصنوعی احتمالاً به اقتصاد ایالات متحده کمک میکند تا برتریاش نسبت به چین را از نظر تولید ناخالص داخلی با نرخ بازار ارز حفظ کند. انقلاب هوش مصنوعی دلیل دیگری است که مجبورمان میکند انتظار نداشته باشیم اقتصاد چین از ایالات متحده جلو بزند.» چین همچنین در زمینه صادرات ریزتراشههای لازم برای پردازش هوش مصنوعی باید محدودیتهای ایالات متحده را دور بزند. معنایش این است که «اکوسیستم هوش مصنوعی در چین مستقل از غرب توسعه پیدا میکند». شکاف نوظهور بازار رقابت بین چین و ایالات متحده برای رهبری در بازار در حوزه هوش مصنوعی شاید مزایای جانبی برای سایر کشورها داشته باشد. گزارش کاپیتال اکونومیکس مینویسد: «اگر دو طرف سعی کنند ابزار یادگیری ماشینشان را زودتر از دیگری عرضه کنند تا از مزیت آثار شبکه برخوردار شوند، نتیجهاش ممکن است توزیع جهانی سریعتر فناوری روزآمد باشد.» اما محتملترین نتیجه این است که استفاده گستردهتر از هوش مصنوعی «باعث ایجاد تحول در سیر جهانیای میشود که مدتی است جریان دارد: سرعت نزدیک شدن درآمد بازارهای نوظهور متوسط...