آینه جادویی امپراتریس

برای نسلی که روزهای اول آشنایی با مفهوم موبایل در ایران و راه پیدا کردن خزنده این دستگاه در بین مردم را به یاد دارد سونی نامی پرمعنا و آشناست. در سال‌های بسیار دور که ژاپن پیش از کره و چین صنعت وسایل الکتریکی خانگی را تحت سیطره خود داشت چند نام بود که در هر خانه‌ای یکی از محصولات آنها یافت می‌شد. کیفیت وسایل ژاپنی، البته پس از نام‌های آلمانی و آمریکایی گران‌قیمت، زبانزد خاص و عام بود. جارو برقی اینترناسیونال سال‌ها در کنار تلویزیون ۲۱ اینچی سونی به خوبی و خوشی زندگی می‌کردند و تصوری که از این نام برای ما به جا ماند ترکیبی بود از کیفیت، خلاقیت و تنوع محصولات تولیدی هم‌وطن‌های اوشین. البته وقتی از تنوع حرف می‌زنیم سخن از زمانی است که هر روز یک فناوری و محصول جدید زیر نام یک برند جدید از گوشه‌ای از دنیا سر برنمی‌آورد و قاعده بازار را ظرف چند ماه بر هم نمی‌زد. به هر حال زمان گذشت و ژاپن دوران اوج محصولات فرهنگی و الکتریکی خود را پشت سر گذاشت؛ کره، چین، تایوان و سایر رقبای تازه از راه رسیده آن‌قدر فناوری و رنگ و مدل در بازار ریختند که سونی از قافله جا ماند و نتوانست سهم بازار زیادی از آن خود کند. اما سونی هر بار با یک برگ برنده برمی‌گردد، شاید هر سال چندین مدل به بازار نداده باشد، اما پرچمداران سونی حرف‌هایی دارند که کسی تا به حال نگفته است. تقریباً یک دهه پیش، زمانی که هنوز همه موبایل‌دار نشده بودند، تمام بازار در سیطره نوکیا و سونی اریکسون بود که در زمان خود روی لبه تکنولوژی حرکت می‌کردند و فقط خدا می‌داند که ما نوجوان‌های آن زمان، چه عشقی به k وw های رنگارنگ تاشو و گردان آن زمان می‌ورزیدیم. دستگاه‌های دوربین‌داری که انگار تجسم خوشبختی و البته فناوری در دست‌های...