وزیر ارتباطی به جای وزیر ارتباطات

هرچند کلیدواژه‌های جریان انتخاب وزیر ارتباطات حول سه محور جوانی، اطلاعات و مجلس می‌گردند، اما در حقیقت بازی بزرگ‌تر این انتخاب را باید در سه کلمه کمی دورتر جست‌وجو کرد: تلگرام، جهانگرد و CDN:

تلگرام: این نکته که چه قبل و چه پس از صحبت‌های محمدجواد آذری جهرمی، موضوع حملات علیه ‌ا‌و تلگرام بود چندان دور از انتظار نبود. نه تنها خود نامزد وزارت ارتباطات ناگزیر شد در این مورد با لحنی آسیب‌شناسانه برخورد کند، و با تکیه بر روایتی درست و فنی، یکی به نعل و یکی به میخ بزند بلکه هنوز توضیحاتش تمام نشده بود که مدیرعامل تلگرام توییت کرد وابسته به هیچ دولت و نهادی از جمله صهیونیست‌ها نیست. سرعت این واکنش در پاسخ به حرف‌های نماینده‌ای که بعضاً خود رسانه‌های ایرانی هم در فهم و تفسیر همه حرف‌هایش دچار مشکل‌اند نشان می‌دهد چگونه ایران تبدیل به مولفه‌ای تاثیرگذار حتی در کسب و کارها و سرویس‌های جهانی شده. اهمیت بازاری که همیشه پشت سیاستش گم شده است.

جهانگرد: نمی‌شود از این واقعیت نیز چشم‌پوشی کرد که چطور کاندیدای همیشگی اصلاح‌طلبان برای وزارت ارتباطات، یعنی نصرالله جهانگرد، در آستانه انتخاب وزیر جوان یک قدم به عقب برداشت و در منظر رسانه‌ها بر صلاحیت گزینه دیکته‌شده از سوی محمود واعظی، وزیری که خودش دست راست روحانی بود، صحه گذاشت. در عمل هم در هفته پایانی حجم حملات رسانه‌ای داخلی علیه جهرمی به نحو موثری کاهش یافت که نشان می‌داد اصلا‌ح‌طلبان ماشین رسانه‌ای خودشان را ملزم به رعایت حدود کرده‌اند. فارغ از ژست‌های سیاسی باید دید وزیر بعدی به این نرمش با چه کرنشی پاسخ خواهد داد. تمدید یک معاونت؟

سی‌دی‌ان: مهم نیست حالا که تکلیف وزیر مشخص شده چه فکر می‌کنید، اما تاریخچه این انتخاب همیشه به خاطر خواهد داشت که در حقیقت سرورهایی که وزیر ارتباطات گفت و به ایران نیامدند و بعدها مشخص شد فقط سایه‌‌ای از آنها به کشور آمده تکلیف این صندلی را در سیدخندان مشخص کرد. اگر نبود این پوست موزی که طیف‌های قدیمی وزارت ارتباطات زیر پای همکار قدیمی‌شان گذاشتند، شاید امروز فردی میانسال‌تر بر کرسی کلا‌ه‌فرنگی تکیه زده بود. دیگر در دورانی هستیم که فناوری‌ها هم می‌توانند بحق بر انتخاب وزیر تاثیر بگذارند. چه آذری جهرمی را بپسندیم و چه نه، باید بپذیریم که دست‌کم یک پیش‌فرض درباره این مدیر هوشمند و جاه‌طلب درست نیست؛ سال‌های سال است که در مورد وزرای ارتباطات می‌شود اصرار کرد که وزیرانی بر صدر کار فناوری هستند که خود از جنس فناوری نیستند و آن را به درستی نمی‌شناسند. تمامی این کارزارهای انتخاباتی جهرمی نشان داد که این وزیر دهه شصتی به خوبی بر مختصات و ادبیات روز بازار مسلط است و اگر روزی خطایی از او سر زند، ایراد ندانستن بر وی وارد نیست.

تنها سوال مبهم اینکه چرا کارزارهای مردمی برای انتخابی پشت درهای بسته؟ آیا گزینه جوان ما باور دارد مطالبه اجتماعی واقعاً بر انتخابش موثر است یا این راهبردی بود برای اینکه اگر شما در خانه ملت رایی نگرفتید، دست‌کم از خود ملت مجازی بگیرید؟ آینده این کارزار در عمل خود را نشان خواهد داد