ابرپروژه انرژی تجدیدپذیر در بیابان‌های چین

به گزارش پیوست، شی جی پینگ قرار است بزرگترین طرح توسعه انرژی را با پایگاه‌های عظیم مشابه که بیشترشان در بیابان‌های چین متمرکز شده‌اند توسعه دهد. چین قصد دارد تا پایان این دهه ۲۲۵ پایگاه مشابه را برای تولید انرژی تجدید پذیر احداث کند.

طبق آنچه بلومبرگ گزارش کرده است، پروژه چین بیشتر از هر دولت دیگری انرژی تجدید‌پذیر تولید می‌کند و ابعاد آن با شبکه برق هند،‌ سومین سیستم برق تمام جهان، قابل مقایسه است.

با اینکه جزئیات کمی از طرح‌های توسعه بیابانی چین در اختیار عموم قرار گرفته و تنها منبع اصلی، سخنرانی چشم انداز استراتژی شی در سال ۲۰۲۱ است اما خبرنگاران بلومبرگ با بازدید و بررسی مستندات دولتی، اولین برآورد خود از پیشرفت این پیروژه را ارائه کرده‌اند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که چین با توسعه انرژی خورشیدی و بادی در سال جار رکورد استفاده از انرژی سبز در جهان را جابجا می‌کند. چین تا سال ۲۰۳۰ قرار است ظرفیت انرژی تجدید‌پذیر خود را تا ۳.۹ تراوات افزایش دهد که حدود سه برابر سال ۲۰۲۲ است.

ارزیابی استراتژی کویر چین اطلاعات مربوط به حدود ۹۰ گیگاوات از ۹۷ گیگاواتی که برای مرحله اول پروژه‌ها در نظر گرفته شده و تا پایان سال نصب می‌شود را مشخص کرد.

تا اوایل ماه جاری، حدود یک سوم از ظرفیت تکمیل شده و نیمه دیگر آن نیز در حال ساخت است. توسعه دهندگان چینی معمولا برای پایان پروژه‌ها تا پایان سال و ضرب‌العجل دولتی تلاش زیادی می‌کنند. در نظر داشته باشید که یک گیگاوات معادل ظرفیت یک رئاکتور هسته‌ای معمولی است.

بخش‌های اولیه این ابر پروژه بیشتر در بخش‌‌های کویری چین از جمله گوبی در شمال و تاکلا ماکان در غرب تمرکز دارند. هردو منطقه نقش مهمی در توسعه ملی داشته و مرز‌های طبیعی کشور در تاریخ آن به حساب می‌آیند، امپراتوری چین در گذشته در همین مرزها با مهاجمان مقابله می‌کرد.

مناطق بیابانی مزیت‌های روشنی برای پروژه تجدید‌پذیر دارند: آسمان صاف و سطح بازی که بیشترین بهره‌برداری از آفتاب چین باد‌های این منطقه را امکان‌پذیر می‌کند. این مناطق همچنین جمعیت کمی دارند که ساخت چنین ابرپروژه‌ای را تسهیل می‌کند.

از سوی دیگر زمین ارزان هم از لحاظ اقتصادی به صرفه است و رقابت کمی در حوزه کشاورزی یا ملک را شاهد هستیم. چنین فاکتور‌هایی انرژی حاصل از این پروژه را به یکی از ارزان‌ترین منابع انرژی جهان بدل می‌کند.

شرکت‌های دولتی از جمله بزرگترین ذی‌نفعان این پروژه عظیم هستند. از جمله آنها می‌توان به شرکت‌های مهم خدمات عمومی مثل شرکت سرمایه‌گذاری انرژی چین (China Energy Investment)، شرکت تری گورگز (China Three Gorges)، داتانگ (China Datang)، هواننگ (China Huaneng) و شرکت سرمایه‌گذاری دولتی در حوزه انرژی (State Power Investment) اشاره کرد که تا به اینجا کار هرکدام سهمی از این ابرپروژه دارند.

سه پروژه بزرگ دیگر نیز قرار است تا پایان دهه جاری ۳۵۸ گیگاوات دیگر ظرفیت انرژی خورشیدی و بادی را در اختیار چین بگذارند.

چین برای استفاده از انرژی ساخته این مراکز سبز که فاصله زیادی تا مراکز شهری در حال ساخت یک شبکه ملی از خطوط جدید برق است که چندین دهه زمان برده و حدود ۳۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌ نیاز دارد. چین در حال حاضر ساخت حدود ۳۰ مورد از این کانال‌های انتقال انرژی را به پایان رسانه در حالی که نمونه‌های مشابه آن در سراسر جهان از انگشتان یک دست فراتر نمی‌رود.

این کانال‌ها در حال حاضر استفاده چندانی ندارند و بیشتر انرژی حاصل از نیروگاه‌های ذغال‌سنگ را منتقل می‌کنند اما در آینده قرار است به مجرای انتقال انرژی سبز بدل شوند.

شرکت برق ملی چین که در حال حاضر برق ۱.۱ میلیارد شهروند چینی را تامین می‌کند نیز سال گذشته پروژه‌ای به ارزش ۲۱ میلیارد دلار برای احداث خطوط انتقال برق را کلید زد.

براساس دیدگاه دیگری نیز می‌توان به جای انتقال برق از مناطق بیابانی به مناطق پرمصرف، مصرف‌کنندگان اصلی برق را به این مناطق بیابان منتقل کرد. مرکز صنعتی بائوتائو در مغولستان داخلی یکی از این نمونه‌ها است که در گذشته مرکز اصلی ذغال‌سنگ و فولاد بود اما حالا خود را به عنوان «شهر سیلیکونی سبز جهان» معرفی می‌کند تا کارخانه‌های تولید نیمه‌رسانا را با انرژی ارزان و تجدیدپذیر به سمت خود جذب کند.

شرکت‌های تولیدکننده صفحه خورشیدی و توربین‌های بادی نیز برای مشارکت در این پروژه به مناطق شمالی کشور جذب شده‌آند. چین پیش‌بینی می‌کند که به طور میانگین تا سال ۲۰۵۰ حداقل ۳۸۶ میلیارد دلار در سال برروی تامین انرژی خود سرمایه‌گذاری کند و شرکت‌های تولیدکننده تجهیزات می‌توانند هرکدام سهمی از این سرمایه‌گذاری عظیم داشته باشند.

لوری میلیویرتا، تحلیلگر ارشد شرکت تحقیقات انرژی و هوای پاک (CREA)، معتقد است که ظرفیت انرژی خورشیدی، بادی، هسته‌ای و آبی در حال حاضر به حدی است که امکان همپایی با تقاضای انرژی چین را داشته و حتی در آینده از آن فراتر برود. به گفته او اگر روند توسعه به همین شکل امروز ادامه پیدا کند، نرخ آلودگی چین سال آینده کاهش یافته و وارد «یک روند نزول ساختاری» خواهد شد.