نقش شبکه‌های اجتماعی و ابزارهای نوین در گفت‌وگو بدون کلام؛ بی‌صدا سخن بگو

شبکه‌های اجتماعی، محدوده اختیارات و قدرت تصمیم‌گیری را تحت تاثیر قرار داده است. رفتارهای کاربران اغلب منفعلانه‌ شده و آنچه به عنوان احساس بیان و منتقل می‌شود حاصل این تغییر و تاثیرپذیری است. از لایک کردن گرفته تا ارسال ایموجی و استیکر همگی جانشین احساسات شده‌اند و به خودی خود واکنشی معنادار به حساب می‌آیند که بسته به بستر فرهنگی رمزگشایی و تعبیر می‌شوند. به مرور زمان و با غلبه هرچه بیشتر فناوری، امکان از بین رفتن نشانه‌های غیرکلامی در ارتباطات مجازی بیشتر شده و احتمالاً نسل‌های بعدی دچار مشکلاتی اعم از ناتوانی در بروز عواطف خود شوند. در این بین هشدارها درباره کودکان که مخاطب هوشیار اما تاثیرپذیر هستند تشدید شده است و نگرانی‌ها در خصوص کاهش توانایی آنها در استفاده از نمادهای غیرکلامی در تعاملات چهره به چهره تقویت می‌شود. ارتباط کلامی عبارت است از: استفاده از کلمات، بیان ایده‌ها، اظهارنظر، تحریر متن و در قالب واژه گنجاندن آنچه می‌خواهیم به مخاطب هدف‌مان منتقل کنیم و ارتباط غیرکلامی به ارتباطی گفته می‌شود که در آن برای انتقال معنا اثری از آثار کلمات نباشد. حالات چهره، انواع ژست‌ها، زبان بدن، لحن صدا، تماس چشمی و حتی سکوت همگی نیت و احساسات فرستنده را منتقل می‌کند و تا حد زیادی بر تفسیر یک پیام تاثیر می‌گذارد. اینکه یک داور مسابقه در لحظه سرنوشت‌ساز بازی با دمیدن در سوت، نتیجه بازی را تغییر می‌دهد یا سیاستمداری که با لحن قاطع مانع ادامه تنش می‌شود یا شخصی که حین به یغما رفتن حقیقت سکوت می‌کند، همگی در زمره ارتباط غیرکلامی‌ای است که شاید به‌ظاهر کم‌اهمیت جلوه کند اما نتایج تکان‌دهنده‌ای از آن حاصل می‌شود. در تبادل اطلاعات بدون بهره‌مندی از کلمات، تفسیر و بازنمایی آنچه دریافت می‌شود منوط به بستر فرهنگی‌ است. نشانه‌های غیرکلامی به‌ویژه در تعاملات بین‌فرهنگی، جایی که فرهنگ‌های مختلف، هنجارها و تفسیرهای متفاوتی از زبان بدن دارند بسیار مهم...