همه پادشاهان یک اقلیم

روزی که محمود واعظی صندلی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را به نفر پس از خود بسپارد، ممکن است یادگاری‌های متعددی برای این بخش به جا گذاشته باشد، اما شاید مهم‌ترین یادگاری او تلاشش برای نظم‌بخشی به بازار آشفته ارتباطات کشور باشد. تلاشی که در قالب پروانه‌های FCP و MVNO تجسم یافت و آیندگان درباره آنها داوری می‌کنند. ساختار وصله‌پینه‌ای شاید روزی که واعظی وارد ساختمان وزارت ارتباطات شد، آشنایی چندانی با معضلات این بخش نداشت. او نمی‌دانست وارث چه ساختاری است و شاید اگر می‌دانست، به راحتی نمی‌پذیرفت نفر اول این وزارت‌خانه شود. با این‌حال تیمی که او در کنار خود به کار گرفت، مشکلات و نقصان‌ها را به خوبی می‌شناختند و سال‌ها با آنها دست و پنجه نرم کرده بودند و احتمالاً همین تیم بود که ایده اولیه ورود بازیگران جدید به عرصه رقابت را مطرح کرد. اکنون با گذشت کمتر از چهار سال از روی کار آمدن دولت یازدهم، فضای ارتباطات و فناوری اطلاعات به طور کامل تغییر چهره داده و می‌توان انتظار داشت در سال‌های آینده به بخشی با مشخصات دیگر تبدیل شود. البته نباید فراموش کرد که در این راه، الزامات فناوری روز دنیا و خواست کاربران نیز بی‌تاثیر نبوده است. اصرار بر برقراری رومینگ ملی و ترابردپذیری، دو تصمیم پرسر و صدای وزیر بود و در کنار آنها، شکستن سد فناوری برای اپراتورهای تلفن همراه، کم دردسر نداشت. با این همه، همچنان نمی‌شد گفت انحصار در بازار شکسته است؛ شرکت مخابرات ایران به تنهایی در عرصه ارتباطات ثابت فعالیت می‌کرد و امیدها برای آغاز به کار ایرانیان‌نت به زودی رنگ باخت. از سوی دیگر، بازار تلفن همراه به‌رغم فعالیت گسترده سه اپراتور موجود، همچنان تشنه خدمات جدید بود و بدین ترتیب، راهی آغاز شد که پس از دو سال به صدور پروانه‌های FCP و MVNO ختم شد. پروانه‌هایی که گرچه با انتقاداتی همراه هستند،...