ریسک‌ها را باید بشناسیم

یکی از موضوعاتی که به صورت مرتب مطرح می‌شود این است که وضعیت امنیتی بانک‌ها در چه سطحی قرار دارد؟ بحث تهدید زمانی معنا پیدا می‌کند که ریسک‌های موجود برایتان شناخته شده باشد، مانند شهر تهران؛ شما می‌گویید این شهر زلزله‌خیز است، روی گسل قرار گرفته و احتمال اینکه صدمه ببیند زیاد است. پس باید کاری انجام دهیم تا اگر زلزله آمد کمترین صدمه وارد شود. بحث امنیت هم چنین ویژگی‌ای دارد. باید مشخص شود به چه دلیلی معتقدیم ریسک‌مان بالاست، زمانی می‌گوییم تحت فشار هستیم به خاطر مسائل مختلف از قبیل بحث‌های اجتماعی سیاسی و حتی بحث‌های برون مرزی؛ وقتی این تهدیدها زیاد است یا در مقابل این تهدیدها امکان مقابله یا مقاومت داریم یا اینکه ریسک‌مان بالا می‌رود. در شرایط فعلی بانک‌های ما خودشان این ریسک را پذیرفته‌اند. درست است بانک مرکزی به عنوان ناظر و کنترل‌کننده، بر ریسک‌ها نیز نظارت می‌کند اما در بحث امنیت اطلاعات چون در لایه اول بحث امنیت‌ بحث محرمانگی، یکپارچگی، تغییرناپذیری و انکارناپذیری اطلاعات مطرح است بانک مسئولیت را برعهده می‌گیرد. در لایه بعدی اگر در امنیت خللی وارد شود بانک صدمه می‌ببیند و در نهایت باعث می‌شود مشتری بانکی متضرر شود. پس یکی از دلایل نظارتی بانک مرکزی این است که مانع از بین رفتن تداوم فعالیت بانکی شود. از همین رو در لایه اول برای اینکه دخالتی در کار بانک‌ها نکرده باشد، از فرایندهای کاری بانک‌ها گزارش می‌گیرد. در این زمینه مصوبه‌ای در سال ۸۸ به عنوان یک سند راهبردی تدوین و ابلاغ شد، در آن به بانک‌ها ساختار پیاده‌سازی یک سیستم امنیت اطلاعات را در زیرمجموعه خودشان اعلام کردیم. پس از آن قرار شد بانک‌ها ISMS را در زیرمجموعه‌شان پیاده‌سازی کنند. با پیاده‌سازی این مصوبه در زیرمجموعه بانک‌ها علاوه بر اینکه امنیت در بانک‌ها به حد مطلوبی می‌رسد از نظر مدیریت امنیت نیز به ما این اجازه را داد...