در مدرسهها اینطور آموزش داده میشود که تاثیر هوش مصنوعی و اتوماسیون مثبت است. معمولاً برای توجیه این گرایش به اختراع چرخ آبی، دستگاه چاپ، ماشین بخار و خط مونتاژ در کارخانهها اشاره میکنند. روایت اصلی این است که اختراعهای مذکور نوآوریهای بزرگی بودند که باری را از دوش بشر برداشتند. با وجود این، پیشرفت تکنولوژی در زمانه ما با دید منفیتری مواجه میشود. شاید دلیلش این باشد که به این نمونههای اتوماسیون نزدیکتریم. از نزدیک پیشرفت تکنولوژی را میبینیم و این باعث میشود صرفاً مزایای آن را در نظر نگیریم و تاثیر منفی هوش مصنوعی بر زندگی و درآمد را بررسی کنیم. مککینزی اند کامپنی چنین برآورد میکند که اتوماسیون بسته به سناریوهای مختلف جای حدوداً ۴۰۰ تا ۸۰۰ میلیون شغل را تا سال ۲۰۳۰ میگیرد؛ یعنی ۳۷۵ میلیون نفر باید رشته شغلیشان را به طور کامل تغییر دهند. چگونه ممکن است چنین تحول بزرگی باعث بروز ترس و نگرانی نشود؟ کشورها و جمعیتهای آسیبپذیر جهان بیشتر از سایرین نگراناند. موسسه بروکینگز درباره نوع جدید اتوماسیون حرف میزند. این نوع اتوماسیون با روباتیک پیشرفته و هوش مصنوعی میتواند افزون بر رانندگان وسایل نقلیه و کارکنان خردهفروشیها، فارغالتحصیلهای دانشگاه و متخصصان را بیکار کند. این چشمانداز وحشتناک است و شگفتآور نیست که هوش مصنوعی و اتوماسیون بسیاری از ما را شبها بیدار نگه میدارد. لادایت نباشید در کتابهای درسیمان خواندهایم که قرن ۱۹ نوآوریهای زیادی را در کارخانه به وجود آورد اما معنایش این نیست که همه مردم در آن زمان با آغوش باز به استقبال این نوآوریها رفتند. لادایتها کارگران نساجیای بودند که به اتوماسیون اعتراض و در نهایت به کارخانهها حمله کردند و آنها را سوزاندند. دلیلش این بود که «میترسیدند اپراتورهای غیرماهر دستگاهها و ماشینها درآمدشان را از دست بدهند». جنبش لادایتها در سال ۱۸۱۱ شکل گرفت. بنابراین، نگرانی بابت از دست دادن شغل یا جابهجایی شغلی...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.