بررسی وضعیت شرکت‌های پرداخت الکترونیکی با نگاهی به صورت‌های مالی آنها؛ سراشیبی پرداخت

سعدی می‌گوید: «ای فرزند! دخل، آب روان است و عیش، آسیای گردان؛ یعنی خرج فراوان کردن، مُسَلّم کسی را باشد که دخل معین دارد. چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن/ که می‌گویند ملاحان سرودی اگر باران به کوهستان نبارد/ به سالی دجله گردد خشک رودی*» وقتی شیخ اجل این حکایت را می‌نوشت، کار دنیا بر مدار سنت می‌گذشت و از آنچه امروز تحت عنوان پرداخت الکترونیکی می‌گوییم اثری یا حتی تصوری نبود؛ اما انگار اصول مالی از آن زمان تغییری نکرده است و شاید اگر امروز هم قرار بود سعدی پندی به شرکت‌های پرداخت الکترونیکی بدهد، تغییری در گفته‌های خود صورت نمی‌داد. ۱۲ شرکت پرداخت الکترونیکی ایران که این روزها زمزمه‌های ظهور رقبای جدید را هم می‌شنوند در روزگاری نه‌چندان دور، هرچه در توان داشتند برای کسب سهم بیشتری از بازار به کار بستند و حتی راه‌هایی را رفتند که امروز به سختی می‌توان از آنها بازگشت و حالا با انواع و اقسام مشکلات مالی و کاهش سود، دست به گریبان هستند. هرچند در این وضعیت نمی‌توان از نقش رگولاتور چشم پوشید، باز هم سهم بزرگ‌تر را صاحبان کسب‌وکارها و مدیرانی دارند که آینده نزدیک را هم نادیده می‌گرفتند. افزایش شدید هزینه‌ها، اشباع بازار و استهلاک دارایی‌ها در کنار مشکلاتی مانند افزایش نرخ دلار و تورم مهارناپذیر، شرایط شرکت‌های پرداختی الکترونیکی یا همان PSPها را به جایی رسانده‌اند که نگرانی در سخنان مدیران آنها موج می‌زند و صورت‌های مالی سالانه، اخبار بدی را مخابره می‌کنند. درآمدهای فریبنده از میان ۱۲ شرکت PSP که همگی با مجوز بانک مرکزی فعالیت می‌کنند، ۶ شرکت در بازار سرمایه حضور دارند. چهار شرکت دیگر نیز به طور غیرمستقیم صورت‌های مالی سالانه خود را در سایت کدال منتشر می‌کنند و تنها دو شرکت هستند که هنوز وضعیت سود و زیان خود را در انظار عمومی قرار نداده و از قضا، این دو شرکت، سهم بسیار...