زنجیره بلوکی در خدمت حقوق اساسی انسان

۱- ایده انسانی مقدم بر فناوری فن و تکنیک، همواره در مقام پیاده‌سازی «ایده انسانی» شکل می‌گیرند و به ظهور می‌رسند. این جمله، متفاوت با گزاره‌ای است که ما معمولاً می‌شنویم؛ به عنوان مثال رایج آن است که بگوییم اختراع کنترل از راه دور برای تلویزیون آدم‌ها را کم‌تحرک کرده یا ایجاد ابزارهای تماس ویدئویی، روابط حضوری را کاهش داده و این تحلیل‌ها نادرست نیست اما «ثانویه» یا «پَسینی» است؛ به عبارت دیگر، این توصیف وقتی صادق است که ما از زاویه «مصرف‌کننده» به این امور نگاه کنیم؛ اما قبل از آنکه یک فناوری به دست مصرف‌کننده نهایی برسد، مبتنی بر ایده‌ای شکل گرفته که آن ایده «اولیه» یا «پیشینی» برخاسته از نحوه تفکر انسانی است یا همان چیزی که من آن را «ایده ‌انسانی» نامیده‌ام. در ساحت ایده، انسان‌هایی «سرعت» ارتباط را بر «حضور» ترجیح داده‌اند پس در پی ایجاد ابزار برای آن رفتند. در مرتبه «اولیه» افرادی تمایل داشته‌اند که با کمترین حرکت، ابزارهای زندگی را مدیریت کنند و انواع ریموت و کنترل ابداع شده است. با این مقدمه، پرسش نخست این یادداشت را این‌گونه طرح می‌کنم که به نظرتان «ایده انسانی» که به خلق زنجیره بلوکی و خدمات مبتنی بر آن مثل ابزارهای پرداخت ختم شده چیست؟ ۲- دوگانه تاریخی امنیت و آزادی سالیان متمادی، مجموعه اطلاعات در یک «مخزن» ذخیره‌سازی شده است و همواره نگهداری امن از این مخزن به عنوان دغدغه برای صاحبان داده باقی بوده. این دغدغه به قدمت عمر بشری قابل ردیابی است؛ چنان‌که در جوامع سنتی نیز باید خمره‌ای از جواهر (به عنوان مخزن متمرکز) در منطقه‌ای دفن می‌شد تا محفوظ بماند و چه بسا هرگز نیز در دسترس صاحبان آن قرار نگرفت تا به عنوان «دفینه» به نسل‌های آتی برسد. اگر به تجربه زیسته خودمان نیز رجوع کنیم، تصدیق خواهیم کرد که امنیت، به بهای کاستن از آزادی به دست آمده....