توییتر سلاح قدرتمندی در دست فعالان سیاسی است

به گزارش پیوست، با اینکه شاید تعداد کاربران پلتفرم‌های دیگر بیشتر باشد، اما شبکه تحت مالکیت ایلان ماسک، حتی با وجود ابهاماتی که در مورد آینده‌اش وجود دارد، سلطه کاملی بر گفت‌وگوی جهانی دارد.

توییتر به ویژه در کشورهایی که روزنامه‌نگاری مستقل و نهاد‌های خارجی با محدودیت مواجه هستند کورسوی امید مهمی محسوب می‌شود.

برای نمونه این هفته در پی اعتراض کارکنان کارخانه فاکس‌کان چین که تولید آیفون را بر عهده دارد، اعتراض کارکنان در پست‌های توییتر به تصویر کشیده شد و تلاش‌های دولت برای آرام نشان دادن محدودیت‌های کرونا را نقش بر آب کرد.

مارکوس میکائیلسن، محققی که در زمینه فعالیت دیجیتالی در رژیم‌های استبدادی مطالعه می‌کند، می‌گوید: «علاوه بر رساندن اطلاعات به رسانه بین‌المللی، موضوع مهم دیگر مستندسازی نقض حقوق بشر و خشونت است.»

توییتر تا انتهای ماه ژوئن حدود ۲۳۷ میلیون کاربر فعال روزانه را به ثبت رسانده است که البته با دو میلیارد کاربر فیس‌بوک یا یک میلیارد جمعیت فعال تیک‌تاک قابل مقایسه نیست اما فرمت واضح این شبکه اجتماعی به گروه‌های اپوزیسیون اجازه می‌دهد تا ضربه خود را با قدرت بیشتری وارد کنند. هرکسی در این شبکه اجتماعی با به اشتراک‌ گذاشتن تصاویری که مقامات دولتی میلی به انتشارش ندارند می‌تواند به یک «شهروند روزنامه‌نگار» تبدیل شود.

نادیه ایدل، فعال اجتماعی مصری-بریتانیایی که در اعتراضات میدان تحریر مصر در سال ۲۰۱۱ نقش داشته، معتقد است توییت‌های مربوط به اعتراضات ضد رژیم در خاورمیانه به مردم نشان می‌دهد تنها نیستند و در نتیجه باعث تشویق آنها می‌شود.

او می‌گوید: «امکان رسانه‌ای کردن اتفاقات و تعداد فعالانی که به انگلیسی توییت می‌کردند [توییتر را] به نمایشی برای مردم خارج بدل کرد.»

دولت‌های خارجی هم در مواجهه با توییت‌های نشان‌دهنده بی‌عدالتی برای اقدام یا حداقل محکوم کردن دولت‌های سرکوبگر تحت فشار قرار می‌گیرند.

حتی در دولت‌های دموکراتیک هم توییتر به عنوان یک مرکز گردهمایی دیجیتالی، بلندگویی را در اختیار فعالان اجتماعی قرار می‌دهد که پیشتر در دسترس آنها نبود.

در طول یک دهه گذشته، هشتگ جان سیاه‌پوستان مهم است (BlackLivesMatter) به نهضتی برای نمایش نژادپرستی و خشونت پلیس علیه آفریقایی-آمریکایی‌ها تبدیل شد و تبعیض‌های پنهان را نمایان کرد.

میکائیلسن می‌گوید: «آنها قابلیت‌های توییتر و شبکه اجتماعی را برای ساخت یک هویت اعتراضی به کار می‌گیرند تا حس مشترکی برای نهضت ایجاد کنند. برای مثال آنها می‌دانند که [در توییتر] نسبت به اینستاگرام دسترسی مستقیم بیشتری به روزنامه‌نگاران و سیاست‌گذاران دارند.»

در نتیجه‌ی تحولی که روی کار آمدن ایلان ماسک در توییتر ایجاد کرد، بسیاری از مردم به دلیل نگرانی از اینکه پست‌هایشان توان مقابله با اطلاعات نادرست و تحریک را ندارد از این شبکه اجتماعی مهاجرت کردند.

فعالان اجتماعی هشدار داده‌اند که در صورت سقوط توییتر، جهان موج بی‌سابقه‌ای از حرکت‌های اجتماعی را از دست می‌دهد و این حرکت‌ها در نبود مستندات دیجیتالی از چشم‌ها پنهان می‌ماند.

چارلز لیستر، محقق سیاسی موسسه خاورمیانه واشنگتن، می‌گوید رژیم‌های سرکوبگر یا گروه‌های تروریستی تنها گروه‌هایی هستند که از بررسی نشدن رفتارشان سود می‌برند.

لیستر می‌گوید هنگام فعالیتش در زمینه جنگ داخلی سوریه، توییتر برای ثبت جرائم جنگی و کمک‌رسانی نقش «حیاتی» داشت.

منبع: Hindustantimes