همانطور که میدانیم در جهان امروز داده یا همان Data یکی از مهمترین و باارزشترین داراییهای هر نهاد و هر شخصی است. طبق بررسیای که در سال ۲۰۱۹ انجام شده است تنها درصد محدودی از سازمانها اعلام کردهاند آنطور که لازم و شایسته است از دادههای خود محافظت میکنند. به نظر میرسد در جهان امروز با وجود پیشرفتهای متعددی که در حوزههای امنیت دادهها حاصل شده است، همچنان به دادهها به چشم یک دارایی و به تبع حق مالکیت ناشی از آن نگریسته نشود تا مانند سایر داراییها از آن محافظت شود. یقیناً این بیتوجهی نیز منجر به آن خواهد شد که این دارایی مهم در هر سازمانی یا از سوی هر شخصی تحت حمایت و حفاظت لازم قرار نگیرد. در خصوص تملک دادهها و حق بشری که نسبت به آن برای شهروندان متصور است لازم است ابتدا به بحث داده به عنوان یک مال و سپس به حوزههای مختلف دادهها و موضوعات روز که مرتبط با این حق است به صورت موجز، در حدود این یادداشت، بپردازیم. اموال را اگر بر دو قسم تقسیم کنیم، مطابق آنچه گذشتگان در حقوق اموال بخش کردهاند، به دو قسم اموال مادی و اموال غیرمادی خواهیم رسید. حال این سوال پیش میآید که آیا داده جزئی از اموال غیرمادی است یا در زمره اموال مادی به شمار میرود؟ در نگاه اول چنین به نظر میرسد که آنچه قابل لمس و مشاهده است در زمره اموال مادی و آنچه غیرقابل لمس و مشاهده است در زمره اموال غیرمادی قرار میگیرد (اینکه تملک در اموال مادی و غیرمادی در عالم ثبوت و اثبات به چه صورت است موضوعی است که در یادداشتهای آتی به آن خواهیم پرداخت). زمانی که بحث اموال و دارایی مطرح میشود موضوع مهم در مرحله بعد از آن بحث تملک است و حق تملک از مهمترین حقوقی است که نمیتوان در...