در دام بلا

حکایت این روزهای اقتصاد ایران مثل یک مشک آب پر از سوراخ است؛ مشکی که جلو هر سوراخی را که بگیری سوراخ دیگری وجود دارد تا مشکل‌ساز ‌شود. وقتی نقدینگی کم می‌شود قدرت خرید پایین می‌آید و رکود بازار را فرا می‌گیرد. وقتی برای تحریک تقاضا دولت وام می‌دهد یا اوراق قرضه منتشر می‌کند، بازار دچار تورم می‌شود. وقتی نرخ سود بانکی را کاهش می‌دهند جای اینکه سرمایه به سمت سرمایه‌گذاری در تولید و خدمات روانه شود و اقتصاد را بارور کند، به سمت سفته‌‌بازی می‌رود و قیمت ارز را دچار نوسان می‌کند و هنگامی که قیمت دلار دچار نوسان می‌شود، بازیگران حوزه واردات و حتی تولید دچار سردرگمی می‌شوند و دست از فعالیت می‌کشند یا متضرر می‌شوند و از ادامه فعالیت ناامید. چندی پیش دولت با ارائه بسته‌های تحریک بازار مثل کارت‌های اعتباری یک میلیون تومانی برای خرید برخی محصولات تولید داخل و همچنین ارائه وام ۲۵ میلیون تومانی خودرو، نهایتاً با تحریک سمت تقاضا در بازار سعی کرد وضعیت تولیدکنندگان و کالاهایی را که در انبار تجمیع شده‌ند، تکانی بدهد. در بسته اعلامی از سوی دولت کالاهای آی‌تی به طور مستقیم در هیچ رسته‌ای جای نگرفتند و نزدیک‌ترین محصولات به این حوزه لوازم صوتی‌تصویری بود. در پی تزریق پول به بازار و تحریک تقاضا از سوی دولت طولی نکشید که اعلام شد عملیات ویژه بانک مرکزی برای کنترل قیمت دلار آغاز شده است که طی آن ۵۰ هزار دلار با قیمت کمتر از بازار در اختیار صرافان مجاز قرار گرفته تا بدین طریق از افزایش قیمت جلوگیری شود (۲۶ آبان ۹۴). با اینکه تزریق این مقدار ارز زیر قیمت بازار توانسته تا حدی قیمت‌ دلار را کاهش دهد اما دبیر کانون صرافان معتقد است قطعاً این قیمت پایدار نخواهد بود و دلایل افزایش نرخ ارز نبود تعادل در عرضه و تقاضاست. این تنها بخشی از تحرکات دولت برای...