اقتصاد پنهان فیلترینگ، دانشبنیان با رشد درونزا
ابزارهای عبور از محدودیتهای اینترنتی، یک اکوسیستم اقتصادی ایجاد کردهاند که با همکاری فیلترینگ و…
۳ آذر ۱۴۰۳
۱۲ تیر ۱۴۰۱
زمان مطالعه : ۶ دقیقه
تاریخ بهروزرسانی: ۱۳ تیر ۱۴۰۱
مرکز کارآفرینی دانشگاه شریف دوازدهمین دوره ویسی کاپ را با هدف گره زدن فضای آکادمیک دانشگاه و فضای کار و تسهیل توسعه کسبوکار و مرتبط کردن تیمهای دانشگاهی با سرمایهگذاران برای دانشجویان خود برگزار میکند.
به گزارش پیوست، آزاده کبریایی مدیر مرکز کارآفرینی شریف در ابتدای نشست هاب سرمایهگذاری شریف به بیان تاریخچه تاسیس مرکز کارآفرینی شریف پرداخت و گفت: «در ابتدای تاسیس این مرکز در سال ۱۳۷۹ بحث کارآفرینی و کسبوکار مطرح نبود و هدف آشنایی دانشجویان با فضای کسبوکار بود. اما در حال حاضر به نظر میرسد وجود یک مرکز کارآفرینی و نوآوری در دانشگاهها یک ضرورت است.»
او با تاکید بر اینکه رسالت دانشگاه تربیت نیروی کار مفید است افزود: «مرکز کارآفرینی میتواند جایی باشد که همه مهارتهای حرفهای یا مهارتهای نرم به افراد آموزش داده شود.»
به عقیده کبریایی، این مرکز دو رسالت کارآفرینی و آموزش نیروی کار برای سایر کارآفرینان را برای خود متصور است و فعالیتهای این مجموعه در چهار شاخه دستهبندی میشود: آموزش، ترویج (که فعالیت ویسی کاپ در این شاخه جای میگیرد)، مدرسه اشتغال که وظیفه تربیت نیروی کار را برای سایر واحدهای صنعتی بر عهده دارد و کاریابی که در آن مرکز کارآفرینی نقش حلقه واسط بین فارغ التحصیلها و بازار کار را ایفا میکند.
او در مورد اقدامات این مجموعه با اشاره به طرح کوآپ گفت: «در این طرح دانشجویانی که حداقل چهار ترم را با حد مشخصی از معدل گذرانده باشند اجازه پیدا میکنند که از دانشگاه جدا شوند و به مدت یک سال با شرکتی که در حوزه رشته خود دانشجو باشد همکاری کنند یا دوران کارآموزی بگذرانند.»
مدیر مرکز کارآفرینی شریف در ادامه درباره ویسی کاپ توضیح داد: «از سال ۸۶ اولین دوره ویسی کاپ با هدف کشف ایدههای برتر شروع به کار کرد و به مرور هدف آن تبدیل به این شد که این فرایند بتواند تیمها، ایدهها و در نهایت استارتآپها را به سرمایهگذار معرفی کند و اولین صندوقهای سرمایهگذاری پرخطری که به ویسی کاپ وصل شدند شناسا و بانکها بودند.»
او ادامه داد: «هدف ما این بود که سیاست مرکز کارآفرینی شریف را از جشنوارهای که در دانشگاه برگزار میشد تغییر دهیم و به رسالت واقعی خود که تبدیل شدن به یک هاب سرمایهگذاری است سوق بدهیم.»
کبریایی در این باره توضیح داد: «رسالت ما این بود که ویسیکاپ از قالب جایزهمحور بودن خارج شود؛ چراکه یک کسبوکار زمانی به نتیجه خواهد رسید که مشتری داشته باشد و یک ایده پشت آن باشد؛ در نتیجه سعی کردیم تمرکز را به این سمت ببریم که به جای پیدا کردن جایزه برای تیمها، برای آنها سرمایهگذار پیدا کنیم.»
به گفته او این مجموعه تا به حال با ۱۰۲ شرکت وارد مذاکره شده و ۵۵ توافق اولیه در این زمینه صورت گرفته است.
امید خلج، دبیر هاب سرمایه گذاری شریف، در ادامه این رویداد گفت: «وقتی سیاست مرکز کارآفرینی از جایزهمحوری ویسی کاپ به سرمایهگذاری و رویکرد حل مساله تبدیل شد، فرایندها نیز باید تغییر میکرد. تغییر این فرایندها حدود دو ماه طول کشید. فرایند کار ویسی کاپ با یک ثبتنام آغاز میشود و بعد از آن با تیمها کوچ میشوند و سپس وارد دوره پیش غربالگری و بعد عارضهیابی میشویم؛ ما بر این باوریم که بسیاری از کسبوکارهای نوپا عارضه خود را نمیدانند و به همین دلیل است که شکست میخورند.»
او ادامه داد: «مرحله بعدی ارزیابی توسط تیم سرمایهگذاری است؛ ما تفاهمنامههایی با برخی هابهای سرمایهگذاری داریم تا بتوانیم در ابعاد مختلفی تیمها را ارزیابی کنیم و در نهایت گزارشی آماده میشود که در آن نقاط قوت و ضعف تیمها بررسی میشود تا اگر در این دوره از ویسی کاپ موفق نشدند بتوانند در آینده آن را حل کنند و در دورههای بعدی شرکت کنند یا حتی بازار کار خود را توسعه دهند و پیشرفت کنند.»
خلج در پایان گفت: «در آخرین مرحله نقش ما تسهیلگر ارتباط بین تیمها و سرمایهگذاران است و بعد از آن وارد اختتامیه میشویم. در اینجا همه تیمها برندهاند؛ بحث فقط بحث سرمایهگذاری به آن معنایی که پولی از سرمایهگذار به استارتآپ داده شود نیست. ما برای ایدهها همچنان بحث جایزه را داریم تا امیدی باشد که سالهای بعد محصولشان را توسعه دهند.»
در ادامه رسول جلیلی، رئیس دانشگاه شریف، با اشاره به اینکه تمرکز دانشگاه شریف در دو دهه قبل روی آموزش و پژوهش بود گفت: «از ۱۵ سال قبل بحث کار و کارآفرینی به آموزش و پژوهش اضافه شد و از سوی دیگر سن کار در بین کارآفرینان پایین آمد. اگر نگاهی به ۱۵ سال قبل دانشگاه شریف بیندازیم، عمده کسانی که به دنبال کار بودند در دوران کارشناسی ارشد خود قرار داشتند اما از دهه قبل کار به سمت دانشجویان دوره کارشناسی آمده است.»
جلیلی در پاسخ به سوال پیوست مبنی بر اینکه در حال حاضر که بسیاری از کسبوکارهای دانشبنیان با بحران مهاجرت نیروی انسانی مواجهاند، چنین اقداماتی چه کارکردی برای کاهش این نگرانی دارد گفت: «ارتباط دادن دانشجو در دوره کارشناسی با کار امید را در شخص افزایش میدهد. این یعنی میتوان در اینجا هم ماند و کار کرد و با مقیاسی بهتر از متوسط جامعه پول درآورد. در حال حاضر در حوزه IT رقابت خوبی برای فارغالتحصیلان باسواد وجود دارد.»
او ادامه داد: «در این حوزه فارغالتحصیل بیکار زیاد داریم اما عمده آنها فارغالتحصیلانی هستند که همین کارآفرینانی که بحران نیروی کار دارند، آنها را نمیپذیرند. در حوزه IT در سراسر دنیا رقابت شدید است و در ایران هم همینطور است و هر نیروی IT بلد معمولاً میتواند درآمد خوبی داشته باشد و درآمد خوب امید ایجاد میکند.»
جلیلی تاکید کرد: «برخی هم در کشور مشغول به کار هستند اما با پیشنهادهای درآمدی ۱۰ برابری در کشورهای دیگر مواجه میشوند و تصمیم میگیرند بروند و پولهای خود را جمع کنند و انشاءالله برگردند.»
رئیس دانشگاه صنعتی شریف در پایان با تاکید بر اینکه کاری که نوپا باشد احتمال شکست بالایی دارد گفت:«ما در دانشگاه برای اینکه ترکیبی از همه این موارد را داشته باشیم، طرح کوآپ داریم. این کوآپ دو نیمسال غیرمتعارف را در اختیار دانشجو قرار میدهیم. این طرح سه سال است که در دانشکده کامپیوتر پیادهسازی میشود و دانشکده هوافضا هم این طرح را دنبال میکند. اینها اقداماتی است تا کار و درس را در دوران کارشناسی با هم عجین کنیم.»